مقایسه رابطه سبک های مقابله ای با میزان موفقیت تحصیلی در نوجوانان با و بدون اختلال شنوایی

چکیده مقدمه: کاهش شنوایی در کودکان می تواند مایه محدودیت تعامل اجتماعی شود. از این رو سبک های رویارویی کارآمد در این افراد می تواند تاثیری مثبت بر روابط و اعتماد به نفس این افراد بگذارد. هدف: مقایسه سبک های مقابله ای دانش آموزان با و بدون اختلال شنوایی در شهرستان رشت مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی تحلیلی در سال 1393 انجام شد. 54 نوجوان دچار کاهش شنوایی (39 پسر و 15 دختر) از مدرسه باغچه بان شهرستان رشت که پایه تحصیلی آنها از 6 تا 12 بود، انتخاب شدند. افراد شاهد 70 نوجوان سالم (46 پسر و 24 دختر) بودند که از نظر سنی با گروه مورد همسان سازی شده بودند. شرکت کنندگان پرسشنامه مقیاس مقابله نوجوانان و مقیاس افسردگی نوجوانی کوتچر را تکمیل کردند. داده ها با آزمون آماری t و کای دو تجزیه و تحلیل شد. نتایج: نوجوانان دچار کاهش شنوایی از سبک های راهبرد مقابله ای بارور، مراجعه به دیگران و نابارور به ترتیب در3/46 ، 6/42 و 6/66 درصد مواقع استفاده می کردند. در حالی که سبک ها به ترتیب در9/22 ، 7/25 و 4/41 درصد مواقع در نوجوانان سالم به کار گرفته می شد. گرچه نوجوانان دچار کاهش شنوایی به طور شایع از سبک های نابارور استفاده می کردند (02/0=p)، ولی نسبت به افراد شاهد سالم از سبک های کارآمد بیشتر استفاده می کردند (04/0=p). احتمال خطر افت تحصیلی در نوجوانان دچار کاهش شنوایی که بیشتر از سبک راهبرد مقابله ای نابارور استفاده می کردند بالاتر بود (02/0=p). نتیجه گیری: یافته های مطالعه اهمیت راهبردهای مقابله ای را در موفقیت تحصیلی نوجوانان با و بدون اختلال شنوایی نشان می دهد. پژوهش بیشتر به تعیین دقیق تر اینکه چگونه برنامه های مداخله ای در افراد با اختلال حسی عصبی گوناگون سبب بهبود فرایند مقابله ای می شود، کمک می کند.