مقایسه اثر ضد قارچی نیستاتین به تنهایی و در هم بست با ذرات نانوسیلور بر روی کاندیداهای جدا شده از واژینیت کاندیدیایی مزمن

زمینه و هدف: نیستاتین یک پلی­ان با اثر ضد قارچی است که به شکل­های گوناگون در درمان کاندیدیازیس جلدی و مخاطی به کار می­رود. افزایش استفاده از آن در سال های اخیر به افزایش چشمگیر مقاومت ها منجر شده است. امروزه برای افزایش اثر ضد قارچی و کاهش مقاومت و اثرات جانبی دارو، ضمن درمان عفونت های قارچی، سعی بر این است که داروها در هم­بست با یکدیگر به کار روند. لذا در این راستا برآن شدیم تا اثرضد قارچی نیستاتین را در هم­بست با نانوسیلور بررسی کنیم. روش­ کار: این یک مطالعه تجربی بود که بر روی 30 نمونه از کاندیداهای جداشده از بیماران مبتلا به واژینیت کاندیدیایی مزمن انجام شده بود. در این مطالعه، نیستاتین و نانوسیلور هر یک به تنهایی و در هم­بست با یکدیگر بر روی هر یک از گونه های جداشده به روش میکرودایلوشن براث (microdilution broth) آزمایش و تجزیه و تحلیل یافته­ها بر اساس رگرسیون لجستیک (logestic regression) و آزمون من-ویتنی (man-vitni)  انجام و بیان شد. یافته­ها: یافته­ها نشان داد که نیستاتین به تنهایی در محدوده گسترده­ای از غلظت، بین 16-128 میکروگرم در میلی لیتر، قادر به مهار رشد گونه های کاندیدا است ولی فعالیت ضد قارچی آن، در هم­بست با نانوسیلور در مقایسه با کاربرد تنهایی آن، به طور چشمگیری افزایش داشت. نتیجه­گیری: وارد شدن نانوسیلور در فرمولاسیون های دارویی با نیستاتین برای درمان کاندیدیازیس واژینال مزمن می تواند مفید باشد.