اثرات حفاظت کبدی بتائین در مقابل استرس اکسیداتیو ناشی از لوودوپا و بنسرازید در موش های صحرایی

مقدمه: بتائین دارای خواص دهندگی گروه متیل و آنتی اکسیدانی است. بنابراین، هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی غلظت پلاسمایی هموسیستئین و ارزیابی فعالیت آنتی اکسیدانی بتائین به دنبال تجویز داروهای لوودوپا و بنسرازید در کبد موش های صحرایی است که معمولاً در درمان بیماری پارکینسون استفاده می شوند. روش بررسی: موش های صحرایی نر از نژاد اسپراگ-داولی به وسیله لوودوپا (ld)، بتائین (bet.)، لوودوپا+بتائین (ld/bet)، لوودوپا+بنسرازید (ld/ben) و لوودوپا+بتائین+بنسرازید (ld/bet.-ben) و آب مقطر برای گروه کنترل به مدت ده روز پیوسته به صورت خوراکی درمان شدند. غلظت هموسیستئین پلاسما به روش الیزا و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان و مقدار پراکسیداسیون لیپید به روش های شیمیایی اندازه گیری شدند. همچنین غلظت دوپامین سرم با استفاده از روش hplc تعیین گردید و نتایج با استفاده از آزمون واریانس یکطرفه تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: درمان موش های صحرایی با لوودوپا و بنسرازید، غلظت هموسیستئین کل پلاسما (thcy) را به طور معنی داری در گروه لوودوپا+بنسرازید در مقایسه با گروه های دیگر افزایش داد (05/0p<) همچنین thcyدر گروه لوودوپا در مقایسه با گروه های کنترل، بتائین و لوودوپا+بتائین به طور معنی داری بالاتر بود (05/0p<). میزان پراکسیداسیون لیپید (tbars) در کبد به طور معنی داری در گروهای لوودوپا و لوودوپا+بنسرازید نسبت به گروه کنترل افزایش داشت و این شاخص به وسیله درمان با بتائین کاهش یافت(05/0p<). در حالی که، فعالیت آنزیم های گلوتاتیون پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز (gpx, sod) در کبد به طور معنی داری در موش های درمان شده با لوودوپا در مقایسه با گروه لوودوپا+بتائین+بنسرازید افزایش یافت (05/0p<). غلظت دوپامین سرم به طور معنی داری در موش های درمان شده با لوودوپا+بنسرازید در مقایسه با گروه های لوودوپا و لوودوپا+بتائین کاهش یافت (05/0p<). نتیجه گیری: به نظر می رسد، بتائین به عنوان یک ماده آنتی اکسیدان در خصوص کاهش استرس اکسیداتیو ناشی از مصرف داروهای لوودوپا و بنسرازید عمل می کند و قادر است اثرات اکسیداتیو آنها را بر بافت کبد کاهش دهد.