مقایسه بیان ژن tbx۳ در مبتلایان به سرطان سنگفرشی مری و افراد سالم

زمینه و هدف: سرطان مری هشتمین سرطان شایع در جهان است. این سرطان در ایران مقام دوم را به خود اختصاص داده است. سالانه 2/3 درصد از کل سرطان های جدید، به سرطان مری مربوط می شود. بیان کنترل نشده ژن هایی که در کنترل خودبازسازی سلول های بنیادی نقش دارند، از اهمیت زیادی در فرایند سرطانی شدن برخوردار است. هدف از این مطالعه، مقایسه میزان بیان ژن tbx3 در نمونه های توموری افراد مبتلا به سرطان سنگفرشی مری و نمونه های افراد سالم بود. روش بررسی: این یک مطالعه موردـ شاهد می باشد که بر روی 40 نمونه بافتی شامل 20 نمونه بافت توموری و 20 نمونه بافت نرمال از بیماران مبتلا به سرطان مری در بیمارستان امام خمینی شهر اهواز جمع آوری شدند. پس از استخراج rna از بافت های پارافینه و ساخت cdna، با استفاده از روش qrt-pcr سطح بیان نسبی ژن های tbx3 و gusb (به عنوان کنترل داخلی) محاسبه کمی گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون تی تست تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج ارزیابی های qrt-pcr نشان داد که میانگین میزان بیان نسبی ژن tbx3 در نمونه های توموری نسبت به غیرتوموری، افزایش بیان دارد؛ هم چنین میزان بیان نسبی ژن tbx3 در نمونه های توموری در بازه ی سنی 50 ـ 26، بالاتر از بازه ی سنی 81ـ51 سال مشاهده شد. نتیجه گیری: بر اساس نظریه سلول های بنیادی سرطانی، بسیاری از تومورها از سلول های بنیادی منشا می گیرند که منجر به اعطای توانایی مقاومت در برابر عوامل القاءکننده آپاپتوزیس و شیمی درمانی می شود. با توجه به نقش ژن tbx3 در خودبازسازی سلول های بنیادی و افزایش بیان این ژن در افراد مبتلا به سرطان مری، به نظر می رسد که امکان استفاده از ژن tbx3 به عنوان یک بیومارکر در مراحل تشخیص و پیش آگهی سرطان مری در آینده مفید باشد.