اثر ضد افسردگی عصاره متانولی زنجبیل در موش های دیابتی، با استفاده از تست شنای اجباری

سابقه و هدف: افسردگی وابسته به دیابت ممکن است ناشی از کیفیت زندگی تحمیل شده از درمان، یا پیامد تغییرات بیوشیمیایی همراه بیماری باشد. گزارش شده است که درمان با عصاره متانولی ریزوم خشک شده زنجبیل، کاهش معنی داری در سطح افزایش یافته گلوکز ناشی از استرپتوزوتوسین ایجاد می کند. هدف ما در این مطالعه، ارزیابی رفتارهای موش دیابتی در یک مدل حیوانی افسردگی- یعنی تست شنای اجباری و تعیین آن، در شرایطی که عصاره زنجبیل یک ترکیب مؤثر ضدافسردگی باشد، گردید. مواد و روش ها: در روش مطالعه ما که نوعی روش تجربی می باشد، موش های نر balb/c (25 تا 30 گرم) 7 روز پس از ایجاد دیابت با استرپتوزوتوسین (100 میلی گرم/ کیلوگرم، داخل صفاقی) وارد تست شنای اجباری شدند. تست با یک روش رفتارشناسی آنالیز گردید و ما تغییرات سطوح گلوکز خون موش های دیابتی را در طی تست مورد تحقیق قرار دادیم. عصاره متانولی زنجبیل (175، 350 و 700 میلی گرم/ کیلوگرم) از طریق داخل صفاقی 45 دقیقه قبل از شروع تست تجویز گردید. یافته ها: موش های دیابتی در طی انجام تست شنای اجباری بیشتر بی تحرک بودند. این موش ها در طی آزمایش به طور معنی داری شنای کم تری کردند. دوزهای 175 و 350 mg/kg عصاره زنجبیل، که سطوح گلوکز خونی را تغییر نداده بودند، بی حرکتی موش های دیابتی را بدون تفاوت معنی دار نسبت به موش های غیردیابتیک کنترل، کاهش دادند. سطح گلوکز خونی و زمان بی حرکتی در موش های دیابتی دریافت کننده دوز 700 mg/kg عصاره زنجبیل، کمتر از موش های کنترل غیردیابتی و تفاوت بین این حیوانات معنی دار بود. استنتاج: نتایج نشان می دهند که موش های دیابتی زمانی که در معرض تست شنای اجباری قرار می گیرند، رفتار شبه افسردگی شدیدتری بروز می دهند. عصاره زنجبیل در این حیوانات اثر شبه ضدافسردگی ایجاد می کند. احتمالاً که سطح افزایش یافته گلوکز در افسردگی وابسته به دیابت دخیل باشد، زیرا عصاره زنجبیل این تغییرات را با کنترل سطح گلوکز خون اصلاح نمود.