بررسی رابطه رضایت از زندگی با حمایت اجتماعی و خودکارآمدی در سالمندان ساکن منازل شهرستان ساری در سال ۹

سابقه و هدف : افزایش طول عمر و فزونی جمعیت سالمندان یکی از دستاوردهای قرن حاضر است . رضایت از زندگی به عنوان نشانه ای بارز از سازگاری موفقیت آمیز فرد با تغییر در موقعیت های گوناگون زندگی مورد توجه قرار می گیرد. به نظر می رسد که خودکار آمدی و حمایت اجتماعی با رضایت از زندگی ارتباط داشته باشد . با توجه به مطالعات کم در این زمینه، این مطالعه با هدف بررسی رابطه رضایت از زندگی با خودکارآمدی و حمایت اجتماعی در سالمندان ساکن منازل شهر ساری انجام شده است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی تحلیلی می باشد. از 20 مرکز بهداشت شهرستان ساری 10 مرکز بهداشت به صورت تصادفی انتخاب و از این مراکز 129 سالمند با رضایت شخصی وارد مطالعه شدند . معیار ورود شامل سن بالای 60 سال و معیارخروج شامل ابتلا ء به بیماری های صعب العلاج مانند سرطان، بیماری روانی شدید، ابتلا به زوال عقل، آلزایمر می باشد. ابزار جمع آوری داده ها چهار پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه خودکارآمدی، پرسشنامه نسخه 16 و به کمک آمار توصیفی spss حمایت اجتماعی و پرسشنامه رضایت از زندگی داینر بود . داده ها با نرم افزار (میانگین، انحراف معیار و فراوانی نسبی)، آزمون کای دو و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند. 20 بود که با /64±8/ 67 و میانگین رضایت از زندگی 36 /86±7/ یافته ها: بر اساس داده ها میانگین سنی سالمندان 49 ارتباط معنی دار داشت . میانگین (p=0/ و وضعیت منزل ( 01 (p=0/ متغیرهای دموگرافیکی مانند وضعیت اقتصادی ( 002 24 به دست آمد و با استفاده از آزمون ضریب /35±7/ 25 و میانگین خودکارآم دی 55 /08±5/ حمایت اجتماعی کلی 98 (p=0/001 ،r=0/ و خودکارآمدی ( 49 (p=0/001 ،r=0/ همبستگی پیرسون رضایت از زندگی با حمایت اجتماعی ( 44 ارتباط معنی داری داشت. استنتاج: با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه رضایت از زندگی با حمایت اجتماعی و خودکار آمدی رابطه مستقیم دارد. لذا از طریق تقویت حمایت، استقلال و حرمت گذاری به سالمندان و به تبع آن با بهبود وضعیت حمایت اجتماعی و خودکارآمدی می توان رضایت مندی سالمندان را افزایش داد.