نقش روابط بین شرکتی در یادگیری شرکتی و ایجاد نوآوری باز در شرکت های کوچک و متوسط

یکی از ملزومات عملکرد موفق  شرکت­های کوچک و متوسط در دنیای رقابتی امروز داشتن نوآوری و ایجاد روحیه ی یادگیری سازمانی است. از این رو، هدف از این مطالعه بررسی مدل رابطه ای بین متغیرهای ارتباطی، یادگیری بین سازمانی و درنهایت ایجاد نوآوری باز در شرکت های کوچک و متوسط استان تهران می باشد، به طوری که بتواند روابط بین متغیرها و ضریب اهمیت آنها را بررسی کند. این تحقیق از نوع کاربردی و به لحاظ روش تحقیق از شاخه توصیفی- همبستگی می باشد. جامعه ی آماری مطالعه مدیران کسب وکارهای کوچک و متوسط است، که با توجه به گستره ی جغرافیایی، شهر تهران و محدوده ی آن به عنوان جامعه ی هدف انتخاب و با استفاده از نمونه گیری تصادفی 99 نفر به عنوان نمونه انتخاب شد. از این رو برای تحلیل داده ها از تحلیل عاملی تاییدی و آزمون های همبستگی استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان می­دهد که پدیده ی اعتماد بین شرکت ها به عنوان مهم ترین عامل شکل گیری ارتباطات بین شرکتی با به دست آوردن دانش در فرایند یادگیری بین سازمانی رابطه­ی معنا دار مثبتی دارد و نیز ارتباطات بین شرکتی نقش معناداری را در فرایند ایجاد نوآوری باز در شرکت های کوچک و متوسط ایفا می کند.