مقایسه کیفیت تشخیصی کلیشه های دیجیتالی شده غیر مستقیم به دو روش اسکن و دوربین دیجیتال

مقدمه: ظهور تصویر برداری دیجیتالی، تحولی در رادیولوژی بر پا کرد. از جمله شاخه های این تحول، تکنیک دیجیتال غیر مستقیم است که در آن از اسکنر و یا دوربین دیجیتال برای دیجیتال کردن رادیوگرافی ها استفاده می شود. هدف از این پژوهش، مقایسه کیفیت تشخیصی کلیشه های پری اپیکال معمول و کلیشه های اپیکال دیجیتال شده توسط اسکنر و دوربین دیجیتال بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی از 40 کلیشه رادیوگرافی معمولی توسط دو نوع دوربین دیجیتال و دو نوع اسکنر در شش روش مورد استفاده شامل دوربین دیجیتال فوجی 5 مگاپیکسل، دوربین دیجیتال کانن 5 مگاپیکسل، اسکنر اپسون dpi 600، اسکنر اچ پی dpi 600، اسکنر اپسون dpi450 و دوربین دیجیتال فوجی 3 مگاپیکسل، تعداد 240 تصویر دیجیتال تهیه گردید. از چهار دندان پزشک متخصص و عمومی خواسته شد به کیفیت چهار ناحیه آناتومیک (لیگامان، پریودنتال، آپکس، لامینادورا، استخوان اسفنجی) در تصاویر تهیه شده و همان 40 کلیشه پری اپیکال معمولی در چک لیست تهیه شده از 1 تا 3 نمره دهند. تحلیل اطلاعات به دست آمده به وسیله نرم افزار spss توسط آزمون های fridman، wilcoxon و آنالیز واریانس صورت گرفت. یافته ها: کلیشه های رادیوگرافی معمولی نسبت به تصاویر حاصل از دو تکنیک دیجیتال غیر مستقیم، نمره تشخیصی بیشتری کسب کردند (001/0 < p value) و از این میان تصاویر دوربین دیجیتال نسبت به اسکنر دارای ارزش تشخیصی بالاتری بودند (001/0 < p value). نتیجه گیری: برتری کلیشه های معمولی نسبت به تکنیک دیجیتال غیر مستقیم در پژوهش حاضر مشهود بود. به نظر می رسد عادت مشاهده گران به دیدن فیلم های پری اپیکال معمولی، کیفیت و عمر دوربین های دیجیتال، اسکنرها و مانیتور استفاده شده در به دست آوردن نتایج مؤثر باشد.