بررسی اثر مینوسایکلین بر روند کیندلینگ آمیگدال در موش های صحرایی

مقدمه: مینوسایکلین یک آنتی بیوتیک از خانواده تتراسایکلین است؛ که علاوه بر خاصیت ضدمیکروبی دارای ویژگی ضد التهابی، ضد آپوپتوز و آنتی اکسیدانی و دارای اثرات محافظتی روی سلولهای عصبی است. با توجه به ارتباط تشنج با مرگ و میر سلولی و التهاب، هدف از این تحقیق بررسی اثر مینوسایکلین بر روند کیندلینگ آمیگدال در موش های صحرایی است. روش ها: در این مطالعه تجربی 3 گروه موش صحرایی (21 سر) پس از جراحی استرئوتاکسیک و یک هفته دوره بهبودی، تحریکات کیندلینگ (2 بار در روز با فاصله زمانی شش ساعت) را دریافت می کردند. در گروه اول (7=n) حیوانات تنها تحریکات کیندلینگ را دریافت می کردند، به حیوانات گروه دوم (7=n) روزانه سالین (1 ml/kg)، و گروه سوم (7=n) مینوسیکلین با غلظت 25 میلی گرم به ازای یک کیلوگرم حیوان (mg/kg) به صورت داخل صفاقی (60 دقیقه قبل از هر تحریک) تزریق شد. مدت زمان امواج تخلیه متعاقب تجمعی (cummulative afterdischarge duration)، مدت زمان تشنج تجمعی (cummulative seizure duration) و مراحل رفتاری تشنج (seizure stage ss) حیوانات این سه گروه پس از کیندلینگ با یکدیگر مقایسه شدند. یافته ها: در گروه سوم، تزریق 10 روزه مینوسایکلین (mg/kg 25) توانست add تجمعی (گروه کنترل: 5/64±2/907، گروه مینوسایکلین: 9/67±8/717) [f(18, 216)=3.5, p<0.001]، و sd تجمعی (گروه کنترل: 8/79±4/999، گروه مینوسایکلین: 77±31/776) [f(19, 228)=3.8, p<0.001] را نسبت به گروه کنترل (گروه دوم) به طور معنی داری کاهش داد. همچنین تزریق مینوسایکلین تعداد تحریکات لازم برای بروز مراحل سوم (05/0 p<) (گروه کنترل: 6/0±2/7، گروه مینوسایکلین: 1±11) و پنجم (گروه کنترل: 1/0±7/10، گروه مینوسایکلین: 3/0±7/18) (001/0 p<) تشنج را به طور معنی داری افزایش دهد. نتیجه گیری: نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان داد مینوسایکلین مدت زمان لازم برای کیندلینگ آمیگدال را افزایش داده و دارای اثرات ضد تشنجی است.