تداخل اثر کلراید روی و سیستم آندروژنی بر میزان اضطراب در موش های در موشهای صحرایی نر بالغ

مقدمه: در تحقیقات قبلی نشان داده شده که کمبود روی و فقدان منبع اصلی تستوسترون در بدن (در اثر گنادکتومی) می تواند باعث افزایش اضطراب شود در حالیکه تجویز روی و تستوسترون اثرات ضداضطرابی دارند. بعلاوه مدارکی وجود دارد که اثر متقابل روی بر تولید تستوسترون و غلظت پلاسمایی آن را نشان می دهند. لذا در این تحقیق اثر کلراید روی بر رفتار اضطرابی در موشهای گنادکتومی شده مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: بدین منظور موشهای صحرایی نر بالغ نژاد ویستار (به وزن 200 تا 250 گرم) گنادکتومی شدند. یک ماه پس از جراحی، مقادیر مختلف کلراید روی (0، 5، 5/7 و 10 میلی گرم بر کیلو گرم به صورت درون صفاقی) 30 دقیقه قبل از آزمون ماز بعلاوه مرتفع (epm) تزریق شدند. مدت زمان سپری شده و تعداد ورود به بازوهای باز بعنوان معیاری از اضطراب و تعداد ورود به بازوهای بسته بعنوان معیار فعالیت حرکتی ثبت گردید. جهت ارزیابی آماری داده ها از روش آنالیز واریانس یک طرفه anova)) و آزمون t و متعاقباً از آزمون توکی استفاده شد. یافته ها: 1) کلراید روی مدت زمان سپری شده و تعداد ورود به بازوهای باز را در موشهای نر گنادکتومی شده بطور معنی دار کاهش داد. 2) حذف غدد جنسی در موش های نر اثر معنی داری بر میزان شاخص های فعالیت حرکتی نداشت. 3) در موش های گنادکتومی شده با وجود تزریق تستوسترون روی از مسیر طبیعی خود (شبیه آنچه که در موش های سالم عمل می کند) نمی تواند باعث کاهش اضطراب گردد. استنتاج: یافته های این تحقیق نشان می دهند که کلراید روی میزان اضطراب را در موش های گنادکتومی شده به شدت افزایش می دهد. از آنجا که نتایج بدست آمده از مطالعه قبلی ما مشخص کرد که کلراید روی در موش های صحرایی سالم، اضطراب را کاهش می دهد، بنظر می رسد نقش کلراید روی در روند اضطراب می تواند متناسب با حضور یا عدم حضور گناد ها تغییر کند و روی ممکن است از طریق اثر بر گنادها با سیستم آندروژنی تداخل ایجاد کند.