شیوع اپولیس فیشوراتوم و عوامل مرتبط با آن در سالمندان وابسته استان تهران در سال ۱۳۸۴

سابقه و هدف: با توجه به شیوع نسبتا بالای اپولیس فیشوراتوم در بیماران دارای پروتز کامل و تبعات و عوارض شناخته شده آن، همچنین نداشتن اطلاع کافی از میزان شیوع آن در سالمندان دارای پروتز کامل، این تحقیق با هدف تعیین میزان شیوع اپولیس فیشوراتوم و عوامل مرتبط با آن در سالمندان وابسته در دو آسایشگاه سالمندان کهریزک و پاسداران استان تهران در سال 1384 انجام گرفت. مواد و روشها: این تحقیق توصیفی- مقطعی بر روی 201 زن و مرد سالمند بالای 65 سال دارای پروتز کامل انجام گرفت. عوامل مرتبط سن، جنس، مدت استفاده، گیر، ثبات و رضایت از زیبایی پروتز، درمان کننده، سال های استفاده از پروتز کامل و محل زندگی مورد بررسی قرار گرفتند. داده های به دست آمده جمع آوری، شیوع اپولیس فیشوراتوم و میزان آن در جامعه سالمندان دارای پروتز کامل با احتمال %95 تعیین و عوامل مرتبط با آماره کای دو مورد قضاوت آماری قرار گرفتند. یافته ها: در 201 نفر واجد شرایط، شیوع ضایعه اپولیس فیشوراتوم %16.4 بود. ثبات و گیر، مدت استفاده از پروتز کامل در شبانه روز و جنس با بروز بیماری ارتباط داشتند (p<0.05). سن، سالهای استفاده از پروتز کامل و رضایت از زیبایی پروتز، محل زندگی و سازنده دنچر با بروز بیماری ارتباط نداشتند. نتیجه گیری: شیوع اپولیس فیشوراتوم در جامعه مورد بررسی درصد نسبتا بالایی را نشان داد که این مطلب نگران کننده است. با توجه به امکان تغییرات دیسپلاستیک و پیش بدخیمی در این ضایعه، انجام تحقیقات هم گروهی و کارآزمایی بالینی پیشنهاد می گردد.