بررسی تأثیر ماساژ افلوراژ بر شدت تنیدگی آورهای فیزیولوژیکی مرتبط با درمان در بیماران همودیالیزی

مقدمه : علی رغم پیشرفت های زیاد در فناوری های درمانی، هنوز بسیاری از بیماران با تنیدگی آورهای فیزیولوژیک مرتبط با درمان همودیالیز مواجه هستند که سبب بروز عوارض جانبی در آنها می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر ماساژ افلوراژ به عنوان یک راهکار غیردارویی بر شدت تنیدگی آورهای فیزیولوژیکی مرتبط با درمان در بیماران همودیالیزی طراحی و اجرا گردید. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی است که بر روی 41 بیمار تحت درمان با همودیالیز (20 نفر گروه آزمون) و (21 نفر گروه کنترل) در مرکز دیالیز بیمارستان امام خمینی تهران انجام گردید. ابزار گردآوری اطلاعات فرم اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه مقیاس تنیدگی آورها در بیماران همودیالیزی (hss) بود. شدت تنیدگی قبل و طی مداخله و بعد از آن در هر دو گروه ثبت شد. برای بیماران گروه آزمون 12 جلسه (20 دقیقه ای) ماساژ درمانی انجام شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار  spssو آزمون های آماری من ویتنی، آزمون علامت و آزمون فریدمن و همچنین کای مجذور در سطح معنی داری 05/0 انجام شد. نتایج : دو گروه از نظر ویژگی های پایه و دموگرافیک همگن بودند. در طی 4 هفته مداخله در گروه آزمون تنیدگی آور ها به تدریج کاهش یافت اما در گروه کنترل این تغییر مشاهده نشد، در پایان مداخله تمامی ور ها در گروه آزمون کاهش یافت (05/0>p) در حالی که در گروه کنترل تغییر از لحاظ آماری معنادار نبود (05/0p). نتیجه گیری: ماساژ افلوراژ بر کاهش شدت تنیدگی آورهای فیزیولوژیکی ناشی از همودیالیز مؤثر است لذا پیشنهاد می شود این روش بر روی طیف وسیع تری از بیماران دیالیزی انجام گیرد تا اثر قطعی آن مشخص گردد.