مقایسه ی اثربخشی تمرینات منتخب تای چی و ثبات ناحیه مرکزی بدن بر تعادل ایستا و پویای بیماران مالتیپل اسکلروزیس با تاکید بر مقیاس ناتوانی جسمانی (edss)-تحقیق کارآزمایی بالینی

زمینه و هدف: یکی از مشکلات شایع بیماران مبتلا به ام اس اختلالات تعادل است. این مطالعه با هدف مقایسه ی میزان اثربخشی تمرینات تای چی و ثبات ناحیه ی مرکزی بر تعادل ایستا و پویای زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس با تاکید بر شاخص ناتوانی جسمانی انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 72 زن مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس به صورت هدفمند انتخاب شدند و به شکل تصادفی به سه گروه 24 نفره تمرینات تای چی و ثبات ناحیه ی مرکزی و کنترل با دو زیرگروه درجه ی ناتوانی خفیف و متوسط تقسیم شدند. برای برآورد تعادل از دستگاه تعادل سنج بایودکس استفاده شد. سپس آزمودنی های گروه تجربی به مدت 8 هفته تمرینات تای چی و ثبات ناحیه مرکزی را انجام دادند. برای تجزیه و تحلیل نتایج از روش مانکوا در سطح معنی داری 05/0 استفاده شد. یافته ها: نتایج آزمون آماری نشان داد، بین میزان تعادل (ایستا و پویای) گروه کنترل با گروه تمرینات منتخب تای چی و گروه ثبات ناحیه مرکزی بدن تفاوت معنادار وجود دارد (05/0>p)، در حالی که بین دو گروه مداخله گر تفاوت چشمگیری دیده نشد (05/0<p). بدین معنا که تاثیر این تمرینات در بهبود وضعیت تعادل بیماران به یک میزان بوده است. اثر بخش بودن تمرینات تای چی و ثبات ناحیه مرکزی بر میزان بهبودی تعادل بیماران با درجه بیماری متوسط به مراتب بهتر از بیماران با درجه بیماری خفیف مشاهده گردید. نتیجه گیری: تمرینات ورزشی اثراتی متفاوت بر بیماران با درجه ناتوانی مختلف می گذارند. تاثیر پروتکل های تحقیق بر تعادل بیماران با درجه ناتوانی متوسط بیشتر از بیماران با درجه ناتوانی خفیف می باشد، بنابراین برای اثر بخشی بیشتر برروی بیماران با درجه متوسط، شدت تمرین را باید افزایش داد.