تعاملات اجتماعی مطلوب در آموزه های امام رضا(ع) با تأکید بر نامه حضرت به عبد العظیم حسنی(ع)

یکی از موضوعات مهم و کاربردی در زندگی اجتماعی، نوع تعامل و رفتارهای متقابل میان انسان هاست. قرآن و عترت به عنوان منابع اصیل اسلامی سرشار از آموزه های ارزنده درباره نحوه تعامل انسان ها با یکدیگر در مسائل گوناگون است. فرمایش ها  و مکاتبات امام رضا(ع) به عنوان امام معصوم که منصوب پروردگار و ملهم از علوم وحیانی است؛ تکیه گاه محکم و استواری برای شناخت و عمل به این آموزه های الهی است. این پژوهش در صدد پاسخگویی به این پرسش اصلی است که مولفه های اصلی در تعاملات اجتماعی در آموزه های رضوی با تأکید بر نامه حضرت به عبد العظیم حسنی(ره)چیست؟ آنچه در این مقاله تحلیل شده شامل مواردی است که با مراجعه مسئله محورانه به قرآن و روایات معتبر معصومان به ویژه فرمایش ها و سیره عملی امام رضا(ع) بوده است؛ هرچند این پژوهش در ارائه این مؤلفه ها قائل به حصر نیست. بر این اساس مؤلفه های اصلی در تعاملات اجتماعی عبارت است از: سلام کردن و تحیت، راستگویی، امانتداری، ترک جدال، احسان، محبت، به دیدار یکدیگر رفتن، همدلی، پرهیز از تفرقه.