فهم تجربه ی تغییر یکباره ی مکان؛ حس مکان ساکنان و کسبه ی خیابان پیاده راه شده ی۱۷ شهریور

ثبات نسبیِ مکان ها برای فرد نیز حس ثبات، آشنایی و پیش بینی پذیر بودن محیط زندگی اش و درنتیجه حس امنیت درپی دارد. و بر عکس، تغییرات سریع مکان، وقتی خارج از کنترل فرد رخ می دهند می تواند سلامت روانی او را به خطر بیندازد. تغییراتی که درپی طرح پیاده راه سازی خیابان 17 شهریور رخ داده نیز برای ساکنان و کسبه ی این خیابان یکباره و بدون دخالت ایشان بوده است، به گونه ای که زندگی جاری در بافت پیرامون این خیابان هنوز دوره ی التهاب پس از تغییرات را پشت سر نگذاشته است. در این پژوهش با رویکرد پدیدارشناسی و تلاش برای یافتن پاسخ این سوال بوده است که مردمی که زندگی شان با این خیابان گره خورده، تغییرات یکباره ی آن را چگونه تجربه و طی می کنند و ابعاد شکل دهنده ی تجربه ی ایشان کدام است؟ این پژوهش با اتکاء بر روش پژوهش نظریه ی زمینه ای، به تفسیر توصیف هایی پرداخته است که طی مصاحبه با 20 نفر از ساکنان و کسبه ی مستقر در خیابان 17 شهریور و بر اساس پرسشنامه ای باز به دست آمده است. اعتبار مکان، سرانجام مکان، برجسته سازی هدفمند، تعمیم حس مکان، و حضور «آن ها» 5 مقوله ی به دست آمده هستند که تجربه ی شرکت کنندگان را توصیف می کنند و در چارچوب مدلی پارادایمی، فرایند شکل گیری تجربه ی ابهام در همگانی بودن مکان مقوله ای هسته ای را تعریف می شوند. یافته های این پژوهش اهمیت بُعد سیاسی تغییرات را در کنار ابعاد فضایی و زمانی در حس مکان ساکنان و کسبه نمایان می کند.