ارزیابی تأثیر فواصل کاشت بر وضعیت کمی و کیفی جنگل کاری توسکای ییلاقی

این بررسی طی یک دوره 15 ساله (از سال 1368 تا 1383) در منطقه جنگلی سنگ بن لاجیم واقع در ارتفاع میان بند جنگلهای ساری در استان مازندران و در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با 5 تیمار فاصله نهال کاری در 3 تکرار و به منظور بررسی تأثیر فواصل کاشت بر روی کمیت و کیفیت درختان توسکای ییلاقی انجام شد. تیمارهای فواصل کاشت نهالها شامل 1×1، 2×1، 2×2، 3×2 و 3×3 متر بودند . براساس نتایج بدست آمده ، میانگین قطر برابرسینه در تیمارهای فواصل کاشت دارای اختلاف معنی داری بوده، به طوری که این میانگین ها در فواصل کاشت 1×1 و 2×1 متر از کمترین کمیت قطری برخوردار بوده، در حالی که تیمار 5 (فاصله کاشت 3×3 متر)، از بیشترین قطر برابرسینه بهره مند است. همچنین بیشترین ارتفاع توسکای ییلاقی در فواصل کاشت 3×2 و 3×3 متر و کمترین آن در فاصله کاشت 1×1 متر ثبت گردید. به طور معمول با کاهش فاصله کاشت (افزایش تراکم نهالها) ضریب قدکشیدگی افزایش می یابد. در کل تا سن 15 سالگی، با در نظر گرفتن کلیه نتایج کمی و کیفی می توان این گونه قضاوت نمود که فاصله کاشت 3×2 متر با داشتن حداکثر قطر برابرسینه و رویش قطری، ارتفاع کل ، رویش ارتفاعی و ضریب شکل مناسب برای احیاء و غنی سازی جنگلهای منطقه مناسب می باشد