همبستگی تفویض اختیار مدیران با نحوه هدایت کارکنان در بیمارستان های استان قم

زمینه و هدف: در جای جای سازمان ها می توان اثر مخرب مدیریت متمرکز را یافت. این مدیریت مانعی برای تفویض اختیار و بهره وری بوده و منجر به افزایش تخلفات اداری، تراکم و انجماد امور شده است. با توجه به اهمیت تفویض اختیار، این پژوهش با هدف تعیین همبستگی تفویض اختیار مدیران با نحوه هدایت کارکنان در بیمارستان های استان قم و به منظور مشارکت در بهبود عملکرد مدیران صورت گرفت. روش بررسی: این پژوهش به صورت همبستگی- مقطعی بر روی تمامی کارکنان تحت امر مدیر و رئیس بیمارستان های استان قم در بهار سال 1388 انجام شد (2167n=). نمونه گیری به روش خوشه ای و با استفاده از فرمول کوکران و براساس جدول مورگان و کرجسی صورت گرفت و تعداد 998 نفر با اطمینان 95% و اشتباه مجاز 05/0 به روش تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه بود که به روش خودایفا پاسخ داده شد. داده ها با استفاده از شاخص های آمار توصیفی، همبستگی پیرسون، واریانس آزمون f و رگرسیون چند متغیره و آزمون تی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در زمینه تفویض اختیار مدیران، میانگین عدم تفویض اختیار به دست آمده (4/32) از 50 برآورد شد. در بین مؤلفه های هدایت، همبستگی معنی دار و مستقیم 2 مؤلفه انگیزش (میانگین 44/61) و ارتباطات سازمانی (میانگین 39/49) تأیید گردید. همچنین بین هدایت کارکنان (انگیزش و ارتباطات سازمانی و تفویض اختیار مدیران) همبستگی معنی دار و مستقیم وجود داشت (جهت عدم تفویض اختیار، 13/0- (r=. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد با توجه به همبستگی معنی دار و مستقیم بین اکثر مؤلفه های هدایت با تفویض اختیار مدیران، افزایش تفویض اختیار و عدم تمرکز می تواند به افزایش انگیزش کارکنان، ارتباطات عمودی و رسمی و انجام بهتر امور منجر شود.