تأثیرات الگوی تعلق والدینی بر افسردگی و اعتماد به نفس دوره نوجوانی

مقدمه: افسردگی و کمبود اعتماد به نفس به عنوان مهم ترین اختلال های روان شناختی، در نوجوانان در حال گسترش هستند. با این حال، مطالعات اندکی وجود دارند که به کشف رابطه بین الگوی تعلق والدینی با افسردگی و کمبود اعتماد به نفس نوجوانان آن ها پرداخته باشد. هدف این پژوهش تعیین تأثیر الگوهای مختلف تعلق والدینی بر میزان افسردگی و اعتماد به نفس نوجوانان شهر بوشهر بود. روش کار: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی از نوع مقطعی، همه 482 نفر دانش آموز سال اول دبیرستان (246 دختر و 236 پسر) که از هشت دبیرستان شهر بوشهر، به صورت تصادفی خوشه ای ساده انتخاب شده بودند، به مجموعه ای از سه پرسش نامه روا و پایای افسردگی بک، اعتماد به نفس کوپر اسمیت و الگوی تعلق والدینی به صورت خود ایفاء پاسخ دادند. داده ها به وسیلۀ نرم افزار spss ویرایش 5/11، آمار توصیفی و آزمون تی مستقل مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: الگوی مراقبت والدینی بیش از الگوی حمایت والدینی با افسردگی و کمبود اعتماد به نفس در نوجوانان دختر و پسر در ارتباط است. در این حال، ترکیب دو الگوی مراقبت اندک و کنترل شدید دارای رابطه معناداری با افسردگی و کمبود اعتماد به نفس در نوجوانان دختر بود (01/0p<). نتیجه گیری: نتایج تأیید کردند که در دختران، الگوی ترکیبی مراقبت اندک و کنترل شدید، خطر افسردگی و کمبود اعتماد به نفس را بیش تر می کند. بر اساس نتایج حاصل باید تاکید شود که رفتار مناسب والدین با فرزند نوجوان خود، رفتاری است که نوجوان از آن احساس آزادی، عشق و حمایت کند.