اثربخشی آموزش شیوه های مقابله با استرس بر تاب آوری، اضطراب، افسردگی و استرس بیماران مبتلا به ضایعه نخاعی

مقدمه: افسردگی، اضطراب و استرس یکی از مشکلات عمده در زندگی روزمره افراد مبتلا به ضایعه نخاعی محسوب می شود. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی آموزش شیوه های مقابله با استرس و تأثیر آن بر میزان تاب آوری، اضطراب، افسردگی و استرس در این دسته از بیماران است. روش کار: این مطالعه یک تحقیق نیمه آزمایشی بر 32 بیمار (16 زن و 16 مرد) مبتلا به ضایعه نخاعی ناشی از تصادف با وسیله نقلیه در محدوده سنی 23 تا 36 سال با آسیب از نوع پاراپلژی در استان تهران است که از زمان وقوع ضایعه نخاعی آن ها بیش از 5 سال نگذشته است. بیماران به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و گروه کنترل تقسیم شدند. بعد از تکمیل پرسش نامه های تاب آوری دیویدسون و پرسش نامه اضطراب، افسردگی و استرس dass-21، شیوه های مقابله با استرس در هشت جلسه 90 دقیقه ای به گروه آزمایش آموزش داده شد. بعد از این آموزش، دوباره پرسش نامه ها توسط هر دو گروه تکمیل شد. آزمون آماری مورد استفاده تحلیل کوواریانس بود. یافته ها: نتایج نشان داد آموزش شیوه های مقابله با استرس موجب افزایش معنادار میزان تاب آوری (048/0p)، کاهش معنادار میزان افسردگی (046/0p) و استرس (022/0p) در بیماران مبتلا به ضایعه نخاعی می شود، ولی باعث کاهش معنادار میزان اضطراب آنان نمی شود (473/0p). نتیجه گیری: آموزش شیوه های مقابله با استرس در کاهش میزان افسردگی، استرس و افزایش تاب آوری بیماران مبتلا به ضایعه نخاعی نقش به سزایی دارد.