تصویرسازی بصری در وصف لحظة فراق و دلالت های واقعی آن در معلقات سبع (مختارات زوزنی)

تصویر لحظه فراق یار از مهم ترین مضامین معلقات سبع در شرح زوزنی است؛ و بر سبک تصویرسازی شعری جاهلیان و روش های تعبیری آنان، دلالت صادقانه آن تصویرها بر عواطف و احساسات جاهلیان و خصوصاً سرایندگان، و اشتمال آنها بر اخلاق ، شخصیت ها، اماکن و داستان های دورة جاهلی دلالت دارد. این توصیفات عموماً بصری اند و عاشق و معشوق، قبیله یار، مرکب ها و ...و احساسات و عواطف آنها را به تصویر می کشد. این پژوهش به روش توصیفی و تحلیل متن، تصویرهای بصری از لحظة فراق و دلالت های واقعی آن را تبیین می نماید. همچنین حالت های روحی روانی سرایندگان و دلالت های آن تصویرها بر مسائل اجتماعی دوره جاهلی را بیان می دارد. شاعران معلقات، با کمی فرق، همگی تصاویر هنری مشابهی درباره فراق یار آورده اند؛ مانند: زمان فراق، وصف یار، قبیله و کاروانش، ایام وصل، حالت روحی روانی عاشق و معشوق از فراق، سرگردانی شاعر در صحرا پس از فراق و ناامیدی از دیدار دوباره. شاعران، لحظة فراق را با دیدی منفی و بدبینانه و با دلالتی آشکار بر پشیمانی، افسوس ونگرانی آنان، و با تشبیهاتی مادی، محسوس و متناسب با زندگی بادیه نشینان تصویر کرده اند.