برآورد امید زندگی در مردان و زنان سالمند تهرانی و عوامل خطر مرتبط با آن، بر اساس مطالعه قند و لیپید تهران (۸۹-۱۳۷۷)

مقدمه و اهداف: در جمعیت رو به افزایش سالمندان در ایران، پژوهش درباره نقش عوامل تعیین کننده در کاهش طول عمر سالمندان ضروری است. روش کار: این مطالعه از نوع آینده نگر است و بر اساس مطالعه قند و لیپید تهران انجام شده است. وضعیت حیاتی همه افراد بالای 60 سال شرکت کننده در مرحله مقدماتی مطالعه قند و لیپید تهران، طی 12 سال پیگیری، ثبت شد. میزان مرگ و میر سنی، جنسی و میزان های خطر مرگ و میانگین طول عمر، با استفاده از مدل رگرسیون کاکس برآورد و ارائه شد. داده ها به کمک نرم افزار spss، ویرایش 16، تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: پس از ورود به 60 سالگی، امید زندگی و طول عمر زنان 81 سال و مردان 80 سال برآورد شد، ولی اختلافی معنی دار بین دو گروه زنان و مردان دیده نشد. مدل رگرسیون کاکس نشان داد که سابقه دیابت، نمایه توده بدنی بالاتر از 33 کیلوگرم/مترمربع و بیماری غیر ایسکمیک قلبی از عوامل خطر گروه زنان و دیابت، مصرف سیگار، افزایش فشار خون، سابقه سکته قلبی، سکته مغزی یا مرگ ناگهانی در بین پدر، برادر و یا فرزند پسر، سابقه بیماری ایسکمیک قلبی، مصرف داروی فشار خون و نداشتن فعالیت بدنی از عوامل خطر طول عمر در گروه مردان است. نتیجه گیری: از میان متغیرهایی که تأثیر آن بر طول عمر بررسی شد، تنها 3 متغیر در گروه زنان معنی دار بود، در حالی که در گروه مردان 7 عامل خطر مشخص شد. به نظر می رسد برای تعیین عوامل خطر برای گروه زنان به مطالعات بیشتر نیاز است.