اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر رویکرد نظریه انتخاب بر کاهش احساس تنهایی بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس (ام.اس)

هدف: جنبه های روان شناختی بیماری های مزمن، از لحاظ بروز غیرمنتظره و کنترل­ناپذیری علائم، موجب پدیدآیی استرس های گوناگون و ایجاد هیجانات و خلق وخوی منفی در بیماران شده است و همین امر نظر بسیاری از متخصصان را متوجه خود ساخته است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه درمانی با تأکید بر تئوری انتخاب بر کاهش احساس تنهایی بیماران مبتلا به ms (مولتیپل اسکلروزیس) بود.   روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل است. جامعه پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به ms مراجعه کننده به انجمن ms شهر تهران است که ابتدا از آن ها پرسشنامه احساس تنهایی (ucla) گرفته شد و از میان کسانی که نمره متوسط به بالا در این پرسشنامه کسب کردند 40 نفر انتخاب شده و به صورت تصادفی به دو گروه 20 نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند.   روش بررسی: روش آماری این پژوهش، تحلیل کوواریانس بود که در آن نمرات پیش آزمون کنترل گردید و برای بررسی تأثیر متغیر مستقل نمرات پس آزمون مورد بررسی قرار گرفت.   یافته ها: یافته های پژوهش کاهش معناداری را در میانگین نمره احساس تنهایی در گروه آزمایشی پس از مداخله نشان داد. (p  نتیجه گیری: یافته­ها نشان داد که گروه درمانی مبتنی بر نظریه انتخاب به طور معنی داری موجب کاهش احساس تنهایی گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل شد؛ بنابراین گروه درمانی مبتنی بر نظریه انتخاب می تواند به عنوان یک شیوه درمانی کارآمد در کاهش احساس تنهایی بیماران مبتلا به ms و به عنوان درمان کمکی برای سایر درمان ها مورد استفاده قرار گیرد.