تعیین اکتیویته ی اندام پستان در بیماران تحت اسکن پرفیوژن قلب با رادیوداروی ۹۹mtc-sestamibi با استفاده از روش تلفیق نما

مقدمه: دزیمتری داخلی در پزشکی هسته ای در برآورد سود حاصل از روش مورد استفاده در مقابل خطرات ناشی از آن ضروری است. میزان دز جذبی از یک رادیوداروی تزریق شده، با استفاده از روش های متعددی محاسبه می گردد. هدف از انجام این مطالعه، تعیین دز جذبی پستان با استفاده از روش تلفیق نماها بود. روش ها: 22 فرد مؤنث، در فواصل زمانی 15، 60 و 90 دقیقه بعد از تزریق رادیوداروی 99m tc-sestamibi زیر دوربین گاما قرار گرفتند و اسکن انجام شد. توزیع کمی رادیودارو بر حسب اکتیویته با استفاده از روش تلفیق نما بررسی گردید و سپس، دز جذبی با استفاده از رابطه ی medical internal radiation dose (mird) محاسبه شد. داده های کمی حاصل از دزیمتری اندام مورد نظر، با نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: اکتیویته ی به دست آمده ی پستان در زمان های 15, 60 و 90 دقیقه بعد از تزریق به ترتیب 076/0 ± 234/0، 053/0 ± 170/0 و 053/0 ± 134/0 میلی کوری محاسبه شد. با رسم نمودار تغییرات اکتیویته بر حسب زمان، سیر نزولی اکتیویته بر روی نمودار مشاهده گردید. مقدار متوسط برداشت رادیودارو توسط قلب نیز به میزان 327/0 ± 065/3 درصد محاسبه گردید. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه، مطابقت خوبی با نتایج سایر مطالعات معتبر نداشت؛ از این رو، روش تلفیق نماها از دقت مناسبی در کمی سازی اکتیویته ی اندام ها در اسکن پرفیوژن قلب برخوردار نیست.