بررسی اثر گیاه بابونه بر درمان زخم معده ناشی از ایبوپروفن در موش صحرایی نر

چکیده مقدمه: ایجاد زخم معده فرآیندی چند عاملی است که در پیدایش آن تغییر عروق، ترشح مخاطی و اسید معده و بیوشیمی مخاط لوله ی گوارش دخیل است. ایبوپروفن به عنوان داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی (nsaid) با وجود خواص در مانی، می تواند باعث آسیب های مخاطی در معده شود. در این مطالعه سعی شده است تا اثر گیاه بابونه در درمان زخم معده ایجاد شده توسط ایبوپروفن در مدل حیوانی مورد بررسی قرار گیرد. روش کار: در این مطالعه تجربی، 18 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به 3 گروه 6 تایی تقسیم شدند. گروه زخم معده که پس از ایجاد زخم، نرمال سالین دریافت کرد و دو گروه تجربی بعد از ایجاد زخم پودر بابونه حل شده در نرمال سالین دریافت کردند. حیوانات 48 ساعت گرسنه نگه داشته شدند و سپس تجویز ایبوپروفن با تک دوز mg/kg400 از طریق خوراکی صورت گرفت. حیوانات دو هفته پیگیری شدند تا زخم معده ایجاد شد. پس از ایجاد زخم حیوانات با دو دوز mg/kg 250 و 500 گیاه بابونه به مدت 10 روز از طریق خوراکی تحت درمان قرار گرفتند. در پایان مطالعه، حیوانات از نظر تعداد و وسعت زخم معده مورد بررسی قرار گرفتند. داده های به دست آمده از گروه های مختلف با استفاده از نرم افزار آماری spss و آزمون anova و پس آزمون tukey و همچنین آزمون غیر پارامتری kruskal-wallis h مورد بررسی قرار گرفتند و p≤0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد. نویسنده مسئول: دکتر علی گل گروه زیست شناسی، دانشکده علوم دانشگاه شهید باهنر کرمان کرمان - ایران تلفن: 9132990713 98+ پست الکترونیکی: [email protected] نتایج: نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان می دهد که میانگین تعداد و مساحت زخم های معده در گروه دریافت کننده بابونه با دوز 500 در مقایسه با گروه زخم معده به طور معنی داری (01/0p<) کاهش داشت، ولی گروه دریافت کننده دوز 250 در مقایسه با گروه زخم معده معنی دار نبود. نتیجه گیری: گیاه بابونه به صورت وابسته به دوز باعث بهبود زخم معده در حیوانات می شود.