تاثیر زوال بذر بر سبز شدن و میزان پراکسیداسیون لیپید آفتابگردان تحت شرایط تنش های خشکی و شوری

این آزمایش به منظور بررسی تاثیر سطوح فرسودگی بذر بر سبز شدن افتابگردان تحت شرایط تنش­های خشکی و شوری در سال 1391 به صورت فاکتوریل دو عاملی در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد.  فاکتو­رهای آزمایشی عبارت بودند از فاکتور a شامل تنش­های محیطی در پنج سطح شامل: شاهد (بدون تنش)، شوری در دو سطح متوسط (7 دسی زیمنس بر متر) و شدید (14 دسی زیمنس بر متر)، خشکی در دو سطح متوسط (4- بار) و شدید (8- بار) و فاکتورb شامل پیری بذر در چهار سطح 24، 48، 72 و 96 ساعت. در این تحقیق درصد، سرعت و یکنواختی سبز شدن، 50 درصد (d50) زمان لازم برای رسیدن به حداکثر سبزشدن، هدایت الکتریکی غشاء، پراکسیداسیون لیپید و رشد هتروتروفیک گیاهچه که شامل دو جزء است: 1) مقدار ذخایر بذر انتقال یافته یا پویا شده، 2) کارایی تبدیل ذخایر بذر انتقال یافته به بافت گیاهچه، اندازه­گیری شد. نتایج نشان داد که با افزیش تسریع پیری فاکتورهای بیوشمیایی پراکسیداسیون لیپید و هدایت الکتریکی غشاء پلاسمایی افزایش یافت. در این آزمایش صفاتی نظیر درصد، سرعت و یکنواختی سبز شدن، رشد هتروتروفیک گیاهچه با افزایش زوال بذر کاهش یافت.