فرسودگی شغلی و برخی عوامل مرتبط با آن در پرستاران شاغل در بیمارستان های استان لرستان

زمینه و هدف: سندرم فرسودگی شغلی یکی از خطرات شغلی است که می تواند وضعیت فیزیکی و ذهنی پرسنل را تحت تأثیر قرار دهد. این معضل به عنوان یک اختلال اساسی در پرسنل مراقبت بهداشتی شناخته شده و به دلیل بالا بودن سطوح استرس در پرستاران در حال افزایش است. پژوهش حاضر با هدف بررسی وضعیت فرسودگی شغلی و برخی عوامل مرتبط با آن در پرستاران شاغل در بیمارستان های دولتی استان لرستان صورت گرفته است. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، جامعه پژوهش کلیه پرسنل پرستاری شاغل در بیمارستان های دولتی استان لرستان بودند. حجم نمونه 297 نفر بود که به روش چند مرحله ای تصادفی به مطالعه وارد شدند. از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و ویژگی های شغلی و پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاچ (mbi)  maslach burnout inventoryکه ابزاری روا و پایاست جهت جمع آوری داده ها استفاده گردید. داده های حاصل با نرم افزار spss نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: اکثر واحدهای مورد پژوهش سطح بالایی از شدت و دفعات فرسودگی شغلی در بعد احساس عدم کفایت شخصی، سطح متوسطی از دفعات فرسودگی شغلی در بعد مسخ شخصیت و سطح پائینی از دفعات فرسودگی شغلی در بعد خستگی عاطفی داشتند. بین فرسودگی شغلی با برخی ویژگی های دموگرافیک و ویژگی های شغلی از قبیل سن، جنس، سمت شغلی، سابقه کاری و میزان ساعات کاری ارتباط آماری معنی دار مشاهده گردید. نتیجه گیری: نتایج تحقیقات متعدد حاکی از شیوع بالای فرسودگی شغلی در پرستاران و نیز تفاوت و حتی در برخی موارد تناقض در رابطه با عوامل مرتبط با فرسودگی شغلی در محیط های کاری مختلف است. به همین جهت ضرورت دارد که مدیران سازمان ها با توجه به عوامل زمینه ساز فرسودگی شغلی در سازمان خود در جهت شناسایی و رفع این عوامل اقدامات مجدانه ای صورت دهند.