تأثیر دوزهای مختلف ایبوپروفن در درمان مجرای شریانی باز در نوزادان نارس

زمینه و هدف: در حال حاضر به طور عمده از ایبوپروفن برای بستن مجرای شریانی باز (pda) استفاده می شود ولی، مطالعات اندکی در پیدا کردن دوزهای مؤثرتری از ایبوپروفن انجام شده است. به همین دلیل بر آن شدیم تا با انجام یک مطالعه مداخله ای با مقایسه دوز معمول ایبوپروفن با دوز جدیدی از آن، به دوز موثرتری دست پیدا کنیم. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی شاهددار تصادفی شده، 60 نوزاد مبتلا به pda تأیید شده با اکوکاردیوگرافی از طریق تصادفی سازی در دو گروه 30 نفری تقسیم و بررسی شدند. به یک گروهmg/kg 10 ایبوپروفن به عنوان دوز اولیه در روز اول و دو دوز mg/kg5 در دو روز متوالی و به گروه دیگر دوزmg/kg 15 به عنوان دوز اولیه در روز اول و دو دوزmg/kg 5/7 در دو روز متوالی تجویز گردید و میزان بسته شدن pda و عوارض درمانی در دو گروه مقایسه شد.یافته ها: 30 نفر (100 درصد) از نوزادان در گروه 15 میلی گرم و 23 نفر (7/76 درصد) در گروه 10 میلی گرم دارای پاسخ درمانی بودند و نیاز به انجام مداخله جراحی پیدا ننمودند که اختلاف آماری معنی داری را بین دو گروه نشان می داد (011/0p=) و بیش ترین پاسخ به درمان در دو گروه مورد بررسی بعد از 24 ساعت از تجویز دوز اول دارو بود.نتیجه گیری: استفاده از دوز بالاتر ایبوپروفن اثربخشی موثرتری در درمان باز ماندن مجرای شریانی در نوزادان دارد و سبب کاهش معنی داری در میزان فراوانی موارد نیازمند جراحی می شود، ولی عوارض دارویی چندانی را در قیاس با دوز معمول این دارو ایجاد نمی نماید.