مقایسه اثر تجویز مزمن مورفین و ترامادول در دوره شیرخواری بر تشنج حاد حاصل از پنتیلن تترازول در موش صحرایی نابالغ

Authors

مرتضی غلامی

gholami m گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه مازندران اکبر حاجی زاده مقدم

hajizadeh-moghaddam a گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه مازندران احسان صبوری

saboory e مرکز تحقیقات نوروفیزیولوژی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه

abstract

زمینه و هدف: مورفین و ترامادول بر تشنج موثرند اما تاکنون چگونگی عملکرد تشنجی این دو دارو با افزایش سن مقایسه نشده است. هدف این مطالعه مقایسه اثر برخورد با این دو دارو در دوره شیرخواری بر تشنج ناشی از پنتیلن تترازول در دوره قبل از بلوغ موش صحرایی می باشد. روش بررسی: 46 نوزاد نر موش صحرایی به طور تصادفی انتخاب و به گروه های سالین (21n=)، مورفین (12n=) و ترامادول (13n=) تقسیم شدند. در سن 14-8 روزه به ترتیب سالین، مورفین یا ترامادول تزریق شد. در سن 22 روز بعد از تولد گروه سالین در سه زیر گروه مجدداً سالین (8n=)، مورفین (8n=) یا ترامادول (5n=) دریافت کرد. گروه مورفین در دو زیر گروه برابر مجدداً مورفین یا سالین (6n=) و گروه ترامادول سالین (6n=) یا ترامادول (6n=) دریافت کردند. در روز 29 با تزریق پنتیلن تترازول موش ها از نظر تشنج مطالعه شدند. یافته ها: تعداد تشنج تونیک- کلونیک در تمامی گروه ها نسبت به گروه کنترل و گروه ترامادول+ سالین افزایش داشت (05/0p<). دوره تشنج تونیک- کلونیک در گروه ترامادول+ سالین نسبت به سایر گروه های ترامادول کاهش داشت (05/0p<). زمان تاخیری تشنج تونیک- کلونیک در گروه سالین+ ترامادول نسبت به گروه کنترل کاهش داشت (05/0p<)، اما در گروه ترامادول+ سالین نسبت به تمامی گروه ها به جز گروه سالینی افزایش داشت (05/0p<). زمان تاخیری انقباضات میوکلونیک در گروه های سالین+ مورفین و سالین+ ترامادول نسبت به کنترل کاهش داشت (05/0p<).نتیجه گیری: احتمالا تغییرات وابسته به سن مشابهی در اثر تماس مزمن با مورفین و ترامادول در دوره نوزادی موش های صحرایی ایجاد می شود که در روزهای 28-22 بعد از تولد بر شدت تشنج اثر افزایشی می گذارد. اثر مورفین و ترامادول در این مورد باهم تفاوت معنی داری ندارند.

Upgrade to premium to download articles

Sign up to access the full text

Already have an account?login

similar resources

اثر تزریق مزمن مرفین در دوره نوزادی بر تشنج حاصل از پنتیلن تترازول در دوره قبل از بلوغ موش‌های صحرایی

Background & Aims: Frequent administration of morphine leads to increase in motor activity, motivational properties, and other responses related to this kind of drugs.  It has been reported that the impact of morphine on seizure is dose dependent. The aim of this study was to study the impact of chronic exposure to morphine on pentylenetetrazol-induced seizure in rats. Materials & Methods: Neon...

full text

اثر بربرین در تنظیم آستروسیتهای Gfap+ ناحیه هیپوکمپ موشهای صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

Background: Diabetes mellitus increases the risk of central nervous system (CNS) disorders such as stroke, seizures, dementia, and cognitive impairment. Berberine, a natural isoquinolne alkaloid, is reported to exhibit beneficial effect in various neurodegenerative and neuropsychiatric disorders. Moreover astrocytes are proving critical for normal CNS function, and alterations in their activity...

full text

اثر بربرین در تنظیم آستروسیتهای Gfap+ ناحیه هیپوکمپ موشهای صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

Background: Diabetes mellitus increases the risk of central nervous system (CNS) disorders such as stroke, seizures, dementia, and cognitive impairment. Berberine, a natural isoquinolne alkaloid, is reported to exhibit beneficial effect in various neurodegenerative and neuropsychiatric disorders. Moreover astrocytes are proving critical for normal CNS function, and alterations in their activity...

full text

اثر تزریق مزمن مرفین در دوره نوزادی بر تشنج حاصل از پنتیلن تترازول در دوره قبل از بلوغ موش های صحرایی

پیش زمینه و هدف: تجویز مکرر مرفین باعث افزایش مزمن فعالیت حرکتی، خصوصیات انگیزشی و دیگر پاسخ های ناشی از دریافت این قبیل داروها می شود. اثرات مرفین بر تشنج به صورت وابسته به دوز گزارش شده است. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تزریق مزمن مرفین بر تشنج ناشی از پنتیلن تترازول (ptz) در موش های صحرایی بود.مواد و روش کار: نوزادان موش صحرایی (40 سر) به طور تصادفی انتخاب و به دو گروه تقسیم شدند. در سن ۸- ۱۴ ر...

full text

مداخله نیتریک اکساید در اثر کافئین بر آستانه تشنج ناشی از پنتیلن تترازول در موش

Background: Effect of caffeine on seizure is controversial in animal models of epilepsy. Caffeine is non-selective antagonist of A1 and A2A adenosine receptors. Meanwhile, nitric oxide-soluble guanylate cyclase-cyclic guanosine monophosphate (NO-sGC-cGMP) pathway is partly involved in the central effects of caffeine. Objective: The aim of this study was to investigate the effect of acute caffe...

full text

My Resources

Save resource for easier access later


Journal title:
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران

جلد ۷۰، شماره ۱۰، صفحات ۶۰۸-۶۱۵

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023