بررسی شیوع سندرم تونل کارپال و عوامل مرتبط با آن در مبتلایان به درد اندامهای فوقانی

سابقه و هدف: با توجه به شیوع سندرم تونل کارپال (carpal tunnel syndrome=cts) و اهمیت تشخیص زودرس، پیشگیری و درمان آن و با توجه به وجود گزارشات متفاوت در مورد فاکتورهای خطر این سندرم و گزارشات متفاوت در مورد شیوع آن در مبتلایان به درد اندامهای فوقانی، تحقیق حاضر به منظور تعیین شیوع و عوامل مرتبط با سندرم cts در مراجعین به کلینیک الکترودیاگنوز بیمارستان شهدا در سال 1386 تا 1387 انجام شد. مواد و روش ها: تحقیق با طراحی مقطعی روی 1000 نفر فرد مبتلا به درد اندامهای فوقانی که بطور مستمر مراجعه کردند، انجام گرفت. تشخیص بیماران بر اساس شرح حال و معاینه فیزیکی و معیارهای الکترودیاگنوستیک صورت گرفت. خصوصیات فردی، اجتماعی و عوامل مرتبط بررسی شدند. شیوع سندرم در نمونه ها تعیین و میزان واقعی آن برآورد شد. همچنین نقش عوامل مرتبط با آزمون کای دو ارزیابی شد. یافته ها: در تحقیق، شیوع سندرم 25درصد بود. در بین افراد غیرمبتلا 8/24% و در افراد مبتلا 4/70% دارای bmi بیشتر از 25 بودند (000/0p<). در گروه غیرمبتلا 56% و در گروه مبتلا 8/74%، قطر مچ دست (wrist dimension) بیشتر از 7/0 بود (05/0p<). 2% افراد غیرمبتلا و 8% افراد مبتلا استروئید مصرف می کردند (05/0p<). سابقه شکستگی انتهای ساعد در افراد غیرمبتلا صفر درصد و در گروه مبتلا 4/2% بود (05/0p<). همچنین دیابت در افراد غیرمبتلا در 4% و در گروه مبتلا 2/11% گزارش شد (05/0p<). در نهایت 8/8%افراد غیرمبتلا و 2/25% افراد مبتلا یائسه بودند (005/0p<). نتیجه گیری: به نظر می رسد فراوانی سندرم در مبتلایان به درد اندامهای فوقانی بالاست. انجام تحقیقات تکمیلی برای تعیین نقش عوامل مرتبط بر مبنای ریسک فاکتورهای اعلام شده توصیه می شود.