بررسی علائم و نشانه های بالینی، آزمایش های پاراکلینیکی و سرانجام نهایی بیماری درکودکان مبتلا به مسمومیت با آمفتامین ها مراجعه کننده به بیمارستان لقمان طی سال۹۰-۱۳۸۹

مقدمه: مسمومیت با ترکیبات آمفتامین ها از مسمومیــت های جدید، بالقوه خطرناک و ناشناخته در کودکان محسوب می شود. در این مطالعه، علائم و نشانه های بالینی، آزمایش های پاراکلینیکی و سرانجام بیماری در کودکان با سن کمتر از 13 سال مبتلا به مسمومیت با آمفتامین ها، بســـتری شده در بــخش اطفال بیمارستان لقمان طی سال 90-1389 بررسی شد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی، کودکانی با سن کمتر از 13 سال که در فاصله زمانی انجام مطالعه (فاصله مهر 1389 تا پایان دی ماه 1390) و با شکایت مسمومیت با آمفتامین ها(شامل مشتقات آمفتامین، شیشه و اکستازی) به اورژانس کودکان بیمارستان لقمان مراجعه کردند و در بخش اطفال بیمارستان بستری شدند، مورد بررسی قرار گرفتند. علائم حیاتی، معاینات بالینی نورولوژیک، سایکولوژیک و گوارشی و نیز نتایج تست های آزمایشگاهی و تغییرات نوار قلب آن ها بررسی شد و کودکان تا زمان ترخیص پیگیری شدند. یافته های پژوهش: در مجموع، 32 کودک مورد بررسی قرار گرفتند. فراوانی بی قراری 96 درصد، حرکات تکراری و بی هدف 91 درصد، بی خوابی 69 درصد پرحرفی 60 درصد، تاکیکاردی 94 درصد، میدریازیس 84 درصد، افزایش رفلکس های وتری عمقی 81 درصد، تاکی پنه 9 درصد، تشنج 9 درصد و هایپرترمی 3 درصد بود. افزایش cpk در 90 درصد، افزایشldh در 77 درصد، هایپرناترمی در 22 درصد، میوگلوبینوری در 3 درصد موارد وجود داشت. 31 بیمار(97 درصد) از بیماران مورد مطالعه، در سیر بستری نیازمند استفاده از بنزودیازپین های وریدی(دیازپام یا میدازولام) شدند. از این میان در 12 بیمار(5/37 درصد) تنها یک بار نیاز به تجویز بنزودیازپین وریدی بود. در 9 مورد (28 درصد) نیاز به تجویز دوز دوم بنزودیازپین وریدی شد و در 10 مورد(3/31 درصد) نیز نیاز به استفاده از دوزهای مکرر بنزودیازپین وریدی و یا انفوزیون بنزودیازپین وریدی یا استفاده از هالوپریدول بود. بحث و نتیجه گیری: علائم و نشانه های مسمومیت با آمفتامین ها می تواند با بیماری هایی که علائم مشابه دارند، مانند مننژیت و خونریزی مغزی اشتباه گرفته شود. از این رو با شناخت علائم و نشانه های این نوع مســمومیت می توان به موقع به درمان آن پرداخته و از عوارض خطرناک آن جلوگیری نمود.