سنجش چگونگی تغییر ذائقه و سبک شنیداری عمومی موسیقایی در ایران بین سال‏های ۱۳۸۷تا ۱۳۸۹ بر مبنای آلبوم‏های منتشر شده و اجرای کنسرت‏ها

وقایع اجتماعی و سیاسی همواره در جوامع گوناگون منجر به تغییر کیفی و کمی ارائه‏ی محصولات هنری بویژه موسیقی است. این مقاله در صدد آن است که این تغییر شکل را در دو سال پیش و پس از انتخابات ریاست جمهوری 1388 ایران مقایسه نماید. در کشور ما آمار دقیقی از میزان فروش محصولات موسیقی وجود ندارد. تنها آمار قابل دستیابی شمار و نوع مجوزهای صادره از دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای انتشار آلبوم ها و اجرای کنسرت های رسمی است. افزایش آمار اجراهای صحنه ای همزمان با رکود انتشار آلبوم های موسیقایی نشان می‏دهد ایران نیز مانند سایر نقاط دنیا در حال حرکت به سمت کاهش تولید آلبوم و افزایش اجراهای زنده است. اما روند کاهش تولید موسیقی سنتی در هر دو شکل انتشار و اجرا نیازمند توجه بیشتر دوستداران فرهنگ ایرانی به این مهم است. تحلیلی که می توان بر افزایش تولید موسیقی پاپ و کاهش تولید موسیقی سنتی داشت، پراکندگی سنی جمعیت کشور است. ایران هم اینک یکی از جوان ترین جمعیت های جهان را به خود اختصاص داده است. پیش بینی می شود؛ آینده‏ی صنعت موسیقی از آنچه در 50 ساله گذشته رخ داده است، کاملاً متفاوت باشد. هنوز صنعت موسیقی به شدت به تولیدات فیزیکی از قبیل لوح های فشرده صوتی و تصویری وابسته است و به تازگی و در چند سال گذشته فروش محصولات به شکل دیجیتال آغاز شده است.