بررسی شکنندگی اسموتیکی گلبولهای قرمز در بیماران هیپو و هیپرتیروئیدی و مقایسهی آن با افراد شاهد

مقدمه: تعدادی از بیماران مبتلا به پرکاری و کمکاری تیروئید دچار کم خونی هستند. با توجه به این که تغییرات غلظت هورمونهای تیروئید با اثر بر روی تعداد و فعالیت پمپهای سدیم پتاسیم atpase و نیز ترکیب فسفولیپید و کلسترول غشای گلبولهای قرمز میتواند نسبت سطح به حجم و نیز استحکام غشا را تحت تأثیر قرار دهد در این مطالعه مقاومت گلبولهای قرمز بیماران مبتلا به پرکاری و کمکاری تیروئید با گروه شاهد مقایسه شده است. مواد و روشها: شکنندگی گلبولهای قرمز 21 بیمار هیپوتیروئید، 26 بیمار هیپرتیروئید و 24 فرد سالم با هم مقایسه شد. تشخیص عملکرد غدهی تیروئید بر مبنای یافتههای بالینی و آزمایشگاهی بود. هیچ کدام از بیماران در زمان تشخیص دارویی مصرف نمیکردند. اندازهگیری هورمونها و کمیتهای بیوشیمیایی سرم با استفاده از روشهای رایج انجام شد و تشخیص بالینی توسط یک فوق تخصص غدد گذاشته شد. یافتهها: نتایج آزمون شکنندگی اسموتیکی گلبولهای قرمز در مقابل فشارهای اسمزی مختلف (غلظتهای مختلف کلرور سدیم: صفر تا 9/0 گرم در صد) نشان داد که مقاومت گلبولهای قرمز بیماران مبتلا به کمکاری تیروئید تفاوتی با افراد سالم ندارد در حالی که مقاومت این سلولها در بیماران مبتلا به پرکاری تیروئید از افراد طبیعی بیشتر است. همولیز گلبولهای قرمز بیماران مبتلا به پرکاری تیروئید در غلظتهای 45/0 گرم در صد 2/30±6/74%، (میانگین ± انحراف معیار) به طور معنیدار از میزان همولیز در همان غلظت در افراد شاهد (1/9±8/93%) کمتر بود (01/0p<). در غلظت 5/0 گرم در صد کلرورسدیم نیز میزان همولیز بیماران مبتلا به پرکاری تیروئید (0/26±8/27%) به طور معنیداری از گروه شاهد (5/27±5/63%) کمتر بود (001/0p<). نتیجهگیری: یافتههای این مطالعه نشان دادند کمخونی در بیماران مبتلا به کمکاری یا پرکاری تیروئید مربوط به کاهش مقاومت گلبولهای قرمز در مقابل تغییر فشار اسمزی نیست و دلایل دیگری باید مورد توجه قرار گیرد.