اثر حاد دو نوع تمرین اکسنتریک و کانسنتریک بر برخی عوامل اکسایشی و ضد اکسایشی، در زنان فعال دانشگاه الزهرا

مقدمه: فعالیت ورزشی برخلاف این که با ایجاد فشار اکسایشی موجب افزایش رادیکال های آزاد می شود، با افزایش تولید آنزیم های ضداکسایشی موجب کاهش رادیکال های آزاد در بدن نیز می گردد. یافته های به دست آمده از تمرین های بدنی مختلف در افزایش یا کاهش رادیکال های آزاد، پرسشی اساسی در مورد نوع تمرین به حساب می آید. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثرات دو نوع فعالیت اکسنتریک و کانسنتریک بر برخی عوامل اکسایشی و ضد اکسایشی پلاسمای خون، در خانم های رشته ی تربیت بدنی طراحی و اجرا شد. مواد و روش ها: 24 دانشجوی دختر داوطلب شرکت کننده در پژوهش به صورت تصادفی در 3 گروه: کنترل، تمرین اکسنتریک و تمرین کانسنتریک تقسیم شدند. از آزمودنی ها در دو نوبت (یک ساعت قبل و بلافاصله بعد از آزمون)، نمونه های خونی برای سنجش ضد اکسایش غیر آنزیمی ((gsh، شاخص فشار اکسایشی (mda) و ظرفیت ضد اکسایشی تام (tac) دریافت گردید. تحلیل داده ها به کمک نرم افزار spss نسخه ی 13، با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه (تعیین اختلاف بین گروهی) در سطح اطمینان 95٪ (05/0p<) انجام شد. یافته ها: یافته ها نشان داد میزان gsh، mda و tac پلاسما بعد از فعالیت اکسنتریک و کانسنتریک نسبت به قبل از فعالیت افزایش معنی داری داشت (05/0p<)، هم چنین میزان mda و gsh پلاسما پس از فعالیت اکسنتریک و کانسنتریک نسبت به قبل از فعالیت در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی داری (05/0p<) را نشان داد. نتیجه گیری: به نظر می رسد فعالیت های شدید اکسنتریک و کانسنتریک محرک مهمی برای ایجاد تغییرات قابل توجه در دستگاه ضد اکسایشی بدن است، و این فعالیت ها می توانند موجب بهبود ظرفیت های ضداکسایشی شوند.