روش جدید اصلاح بدشکلی گوش سگی (dog-ear) در فلپ های ناحیهی سر (scalp): گزارش ۱۶ بیمار

ضایعات مادرزادی ایجاد شود. در مواردی که عمق زخم ها به ناحیه ی استخوانی رسیــده یا بافت های زیرین را نیز درگیر کرده است، اغلب به پوشش فوری با بافت های عروق دار به صورت فلپ های گوناگون نیاز است. ضمن انجام فلپ های موضعی، یکی از مسایلی که اغلب جراحان با آن مواجه می شوند، پیدایش گوش سگی (dog-ear) در انتهای زخم است. پیدایش گوش سگی به علت افزایش تراکم بافت لبه های زخم در حین اعمال جراحی فلپ های انتقالی (transposition) در ناحیه ی پایه ی فلپ شایع است. این عارضه، در تنه و اندام ها، اغلب به علت عدم اهمیت پایه ی فلپ، در همان مرحله ی اول، با رزکسیون مستقیم قابل درمان است. اصلاح گوش سگی در صورت و اسکالپ، به جهت باریک بودن پایه ی فلپ و احتمال آسیب عروقی پایه ی فلپ، باید به صورت تأخیری و در مرحله ی دوم انجام گردد (1). با روش ارایه شده در این مقاله، اصلاح گوش سگی در همان مرحله ی اول با حفظ خون رسانی فلپ (شبکه ی عروقی همراه گالیا) انجام می گیرد. ضمناً با این روش، در مناطقی که اعصاب حسی یا حرکتی نیز در ناحیه ی پایه ی فلپ در محل گوش سگی می باشند، مثل ناحیه ی فرونتال یا ناحیه ی تمپورال، از آسیب به آنها خودداری می شود. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت گذشته نگر، برای بررسی میزان موفقیت این روش در برداشتن گوش سگی در 16 بیمار که به علت دفکت های اسکالپ، با فلپ چرخشی اسکالپ توسط مؤلف ترمیم شده بودند، انجام شد. روش عمل به این صورت بود که در قسمت داخلی فلپ ها، رزکسیون پوست و زیر جلد تا زیر فولیکول مو انجام گرفت ولی لایه گالیا و عروق و اعصاب حفظ شده و با پلیکاسیون این قسمت به زیر فلپ پوست ترمیم شد. یافته ها: 16 بیمار با میانگین سنی 40 سال، بررسی شدند. بیماران همگی مرد بودند. اندازه ی دیفکت بطور متوسط 190 سانتی متر مربع بود و به مدت حداقل 6 ماه، پیگیری شدند. عوارضی از قبیل نکروز فلپ، اختلال حسی- حرکتی ملاحظه نگردید. در این سری از بیماران، نیاز به عمل مجدد بعد از برداشتن گوش سگی دیده نشد. نتیجه گیری: با انجام روش ارایه شده در این بررسی، درمان گوش سگی بدون عارضه ی خون رسانی فلپ و بدون اختلال حسی و حرکتی، نیاز به عمل دوم را هم مرتفع می کند.