ارزیابی تاثیر عوامل تشخیصی و درمانی بر رشد کودکان مبتلا به کم کاری مادرزادی تیرویید: یک مطالعه طولی آینده‎نگر

مقدمه: تاکنون در ایران، مطالعه‎ای جهت بررسی عوامل موثر بر رشد کودکان مبتلا به کم کاری مادرزادی تیرویید انجام نگرفته است. با توجه به شیوع بالای این بیماری در ایران، به خصوص شهر اصفهان، انجام مطالعه‎ای با هدف بررسی تاثیر عوامل تشخیصی و درمانی مرتبط با رشد کودکان مبتلا به کم کاری مادرزادی تیرویید الزامی است. مواد و روش‎ها: در این مطالعه ی هم‎گروهی آینده‎نگر، 760 کودک (متولدین سال‎های 1381 تا 1388) که توسط برنامه‎ی غربالگری نوزادی در شهر اصفهان مبتلا به کم کاری مادرزادی تیرویید تشخیص داده شدند و به مدت حداقل یک و حداکثر 5 سال پی گیری شده بودند، وارد مطالعه شدند. متغیرهای قد، وزن و دور سر این کودکان در طول مدت پی گیری و در مقاطع زمانی متوالی اندازه‎گیری شدند. عوامل تشخیصی و درمانی شامل هورمون محرکه تیرویید (tsh) و تیروکسین (t4) در زمان تشخیص و پس از آغاز درمان، سن آغاز درمان، دوز اولیه لووتیروکسین (lt4) و سن نرمال شدن tsh و t4 بود. از رگرسیون چندکی برای داده‎های طولی به منظور بررسی اثر عوامل اصلی مرتبط با رشد استفاده شد. یافته‎ها: روند طولی رشد در قد و وزن به طور معنی‎داری با سن آغاز درمان و دوز اولیه ی درمان ارتباط داشت (01/0p<)، در حالی که محیط دور سر فقط با دوز آغازین درمان به طور معنی‎داری در رابطه بود (05/0p<). رشد وزن و محیط دور سر تحت تاثیر غلظت tsh سرم در هنگام تشخیص قرار داشتند. سن نرمال شدن t4 نیز اثر معنی‎داری در برخی از صدک‎های توزیع وزن (05/0p<)، قد (01/0p<) و محیط دور سر (001/0p<) داشت. نتیجه‎گیری: به نظر می‎رسد که دوز اولیه ی درمان و سن آغاز درمان عوامل مهم‎تری برای پیش‎بینی وضعیت رشد کودکان مبتلا به کم کاری مادرزادی تیرویید باشند. این نتایج پیشنهاد می‎دهند تجویز lt4 در زمان و دوز مناسب ممکن است در بهبود رشد این کودکان تاثیر بسزایی داشته باشد.