بررسی تغییرات ایجاد شده در تناسب هوازی و تحمل عضلانی سربازان ارتش ایران در طول دوره آموزشی سربازی

سابقه و هدف: میزان فعالیتهای جسمانی در طول دوره آموزشی سربازی باید از یک سو تأمین کننده سطح مطلوبی از تناسب جسمانی برای سربازان در پایان این دوره باشد و از سوی دیگر برای کاهش بروز آسیبهای اسکلتی-عضلانی با سطح تواناییهای جسمانی آنها در شروع متناسب باشد. هدف از انجام این مطالعه تعیین تغییرات ایجاد شده در تناسب هوازی و تحمل عضلانی سربازان در طول دوره آموزشی و نیز تعیین رابطه میان تناسب جسمانی اولیه سربازان با میزان بروز آسیبهای اسکلتی-عضلانی در طول این دوره است. مواد و روشها: در مطالعه نیمه تجربی حاضر به جهت تعیین تأثیر دوره آموزشی بر تناسب جسمانی سربازان 150 نفر از سربازان ارتش ایران به طور تصادفی انتخاب و در ابتدا و انتهای دوره آموزشی سربازی توسط آزمون army physical fitness test مورد ارزیابی قرار گرفتند. همچنین با ثبت تعداد آسیبهایی که در طول این دوره برای هر یک از نمونههای این مطالعه اتفاق افتاده بود، رابطه میان بروز آسیبهای اسکلتی-عضلانی در طول دوره با سطح تناسب جسمانی سربازان در شروع این دوره بررسی شد. یافته ها: نتایج حاصل از آزمونهای آماری، افزایش معنادار میزان کلی تناسب جسمانی، تناسب هوازی، تحمل عضلات شکمی و تحمل عضلات بالاتنه را در طول دوره آموزشی نشان داد (p<0/05) و تنها در مورد تحمل عضلات بالاتنه، این افزایش تا حد نمرات استاندارد نبود (p<0/05). همچنین رابطه معناداری در جهت معکوس میان میزان بروز آسیبهای اسکلتی-عضلانی با میزان کلی تناسب جسمانی، تناسب هوازی و تحمل عضلات بالاتنه مشاهده شد (p<0/05). بحث و نتیجه گیری: بر پایه این یافتهها محتوای کنونی دوره آموزشی سربازی گرچه تغییرات مثبتی در میزان تناسب جسمانی سربازان ایجاد میکند، اما تأمین کننده تمام ابعاد تناسب جسمانی مورد نیاز برای انجام موفق عملیات نظامی نیست. همچنین میتوان با طبقه بندی سربازان در شروع دوره بر حسب میزان تناسب جسمانی شان ودادن تمریناتی متناسب با تواناییهای جسمانی شان به کاهش بروز صدمات اسکلتی-عضلانی کمک کرد.