بررسی بیماران عمل شده با تشخیص بیضه نزول نیافته در بیمارستان امام رضا (ع) شهر بیرجند

زمینه و هدف: کریپتورکدیسم یکی از شایعترین ناهنجاریهای مادرزادی است که در نوزادان پسر رخ می دهد و اتیولوژی مشخصی برای آن وجود ندارد. تفاوتهای جغرافیایی و زمانی در بروز این بیماری بدون دلیل مشخصی در مطالعات اپیدمیولوژیک مطرح و مطالعات محدودی در کشور ما در خصوص اپیدمیولوژی این بیماری منتشر گردیده است. تحقیق حاضر با هدف بررسی بیماران عمل شده با تشخیص بیضه نزول نیافته در شهر بیرجند انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی (مقطعی)، پرونده بیمارانی که با تشخیص بیضه نزول نیافته در بیمارستان امام رضا (ع) وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بیرجند طی سالهای 1380-1373 تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، مورد مطالعه قرار گرفت. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای بود که توسط پژوهشگران تکمیل گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss و آزمونهای آماری توصیفی، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: تعداد 146 نفر طی مدت مذکور مورد عمل جراحی قرار گرفته بودند. حداقل سن 7 ماه و حداکثر 34 سال بود. میانگین سنی بیماران 10±1.2 سال بود. %52.7 موارد بیضه نزول نیافته در سمت راست و %33.6 در سمت چپ و %12.3 موارد دوطرفه بودند. در %1.4 موارد، اطلاعات در پرونده موجود نبود. از 81 نفر که سوابق خانوادگی آنان در پرونده درج شده بود، 8 نفر (%10) دارای سابقه خانوادگی بیضه نزول نیافته بودند و 73 نفر (%90) سابقه خانوادگی نداشتند. در %94.5 موارد بیضه در اکسپلوراسیون همان طرف پیدا شد و در %2.7 موارد بیضه ای یافت نشد. در %2.7 موارد که عدم نزول دو طرفه وجود داشت، یک بیضه پیدا نشد و بیضه دوم پیدا شد. در مجموع در %5.4 موارد، بیضه در اکسپلوراسیون پیدا نشد. در %36.3 موارد، بیضه در داخل شکم و در %61.7 موارد بیضه در داخل کانال اینگوینال وجود داشت. %91.8 بیماران تحت عمل جراحی ارکیوپکسی و %8.2 تحت عمل جراحی ارکیدکتمی قرار گرفته بودند. در 7 مورد که بیوپسی انجام شده در دسترس بود، بدخیمی گزارش نشده بود.نتیجه گیری: با توجه به یافته های این تحقیق، به نظر می رسد جهت تشخیص و درمان بموقع این ناهنجاری مادرزادی، ارایه آموزشهای لازم به پرستاران، ماماها و پزشکان در خصوص لزوم معاینه و ثبت وضعیت بیضه ها در زمان تولد ضروری است؛ همچنین باید به والدین نوزادانی که بیضه نزول نیافته دارند تاکید گردد که درمان در سن یک تا دو سالگی بایستی انجام شود.