مقایسه تاثیر هیدروکورتیزون و دگزامتازون وریدی قبل از خروج لوله تراشه بر اسپاسم حنجره، سرفه و استریدور بعد از بیهوشی عمومی

اهداف: پاسخ های فیزیولوژیک تنفسی به دنبال بیدارشدن بیماران از بی هوشی عمومی پس از خروج لوله تراشه با علایمی همانند سرفه، اسپاسم حنجره و استریدور همراه است که از داروهای متفاوتی برای پیشگیری از این عوارض استفاده می شود. هدف این مطالعه، مقایسه تاثیر دگزامتازون و هیدروکورتیزون وریدی قبل از خروج لوله تراشه بر عوارض جانبی تنفسی بود. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی دوسوکور در سال 1394، 108 بیمار کاندید عمل جراحی ارتوپدی، جراحی عمومی و اورولوژی تحت بی هوشی عمومی بستری در بیمارستان 15خرداد بیدخت و شهید هاشمی ‎نژاد مشهد به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و تخصیص تصادفی به روش bbr انجام شد. گروه یک، 100میلی گرم هیدروکورتیزون و گروه دو، 8میلی گرم دگزامتازون 30 دقیقه قبل از خروج لوله تراشه به صورت یک دوز وریدی دریافت نمودند. اطلاعات فردی و وضعیت بالینی با تشخیص متخصص بی هوشی در لیست مربوطه ثبت شد. داده ها به کمک نرم افزار spss 13 و توسط آزمون های مجذور کای، t مستقل و من ویتنی مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: فراوانی میزان بروز سرفه، لارنگواسپاسم و استریدور در دو گروه دگزامتازون و هیدروکورتیزون تفاوت معنی داری نداشت (05/0p>). میانگین وزن در بیماران با اسپاسم حنجره (03/0=p)، سرفه (002/0=p) و استریدور (001/0=p) نسبت به بیمارانی که این نشانه ها را نداشتند، اختلاف معنی دار داشت. از نظر جنس نیز در بیمارانی که استریدور و لارنگواسپاسم داشتند نسبت به سایر بیماران که این علایم را نداشتند تفاوت معنی دار نبود (05/0p>)، به جز در بیمارانی که سرفه داشتند (003/0=p). نتیجه گیری: هیدروکورتیزون و دگزامتازون دارای اثرات مشابه بر لارنگواسپاسم، سرفه و استریدور بعد از خروج لوله تراشه هستند.