مسیر¬یابی و فرکانس¬بندی سامانه های بارشی در غرب ایران (استانهای کرمانشاه و ایلام)

هدف از این پژوهش تعیین مسیر و منشأ سامانه های بارشی ورودی به منطقه مورد مطالعه و فرکانس بندی این سامانه ها می¬باشد. برای این منظور داده های بارشی 7 ایستگاه در استانهای کرمانشاه و ایلام در دوره 10 ساله (1999-1990م) مطالعه و تعداد 80 سامانه انتخاب شد. سپس نقشه های سطح زمین و 500 ﻫ.ﭖ 68 سامانه که موجود بودند، بررسی شدند. این تحلیل روی مراکز سیکلونی نقشه های سطح زمین به¬صورت 6 ساعته و مراکز کم ارتفاع و محور ناوه سطح 500 ﻫ..ﭖ به صورت 12 ساعته انجام شد. نتایج بررسی نشان¬ داد که بیشترین تعداد سامانه هایی که برای منطقه بارش داشتند، سامانه های سودانی بودند. همچنین لازم به ذکر است که تنها سامانه های سودانی، بارشی بیش از 300 میلیمتر دارند. در درجه دوم اهمیت سامانه های ادغامی (مدیترانه¬ای- سودانی) قرار دارند. مهمترین منطقه ترکیب سامانه های ادغامی، شرق مدیترانه در طول جغرافیایی 33-36 درجه شرقی و عرض جغرافیایی30-35 درجه می باشد. سامانه های مدیترانه ای بیشتر از دریای آدریاتیک و مدیترانه مرکزی منشأ گرفته و به¬طور متوسط در امتداد عرض جغرافیایی °35 به طرف شرق حرکت می کنند. همچنین سامانه های مونسونی به هنگام تقویت در اواخر بهار و تابستان برای منطقه مورد مطالعه بارش ایجاد می کنند. در بیشترین روز بارش سامانه ها به طور نرمال محل محور موج بلند مدیترانه در شرق مدیترانه تا شمال دریای سرخ (طول 30 تا 40 درجه شرقی) قرار می گیرد. علاوه بر این، بر اساس محاسبات انجام شده، ارتباط مستقیمی بین عمیق شدگی انتهای محور ناوه و میزان بارش وجود ندارد.