بررسی و مقایسه ی قراردادهای خدماتی عراق با قرارداهای جدید توسعه ی میادین نفت و گاز ایران و ارائه ی پیشنهادهای اصلاحی

بررسی متن یازده ماده ای تصویب شده ی هیأت وزیران در خصوص چارچوب کلی قراردادهای توسعه ی میادین نفت و گاز ایران (ipc) حاکی از آن است که چارچوب کلی استفاده شده، شباهت بسیاری با نظام الگوی قراردادهای خدماتی عراق دارد. در این مقاله نقاط قوت و ضعف قراردادهای عراق بررسی و با چارچوب کلی قراردادهای ipc مقایسه شده است. همچنین در پایان راهکارهایی جهت درج در جزئیات قراردادهای ipc برای حداکثرسازی منافع کشورمان ارائه شده که برخی از مهم ترین آنها عبارتند از: پاداش تولید درنظر گرفته شده برای شرکت های پیمانکار علاوه بر مرتبط بودن با مقدار تولید، باید به زمان بندی اجرای پروژه، درصد تحقق اهداف ارائه شده در زمان برگزاری مناقصه و همچنین سطح فن آوری و عملیات مورد استفاده برای افزایش یا نگهداشت توان تولید نیز بستگی داشته باشد. همچنین اگر شرکت های خارجی بیش از 51 درصد از توان داخلی استفاده کنند، مقداری از آن درصد در بازه های مختلف به عنوان پاداش این شرکت ها پرداخت شود. پیشنهاد دیگر مشخص کردن حداقل کار و سرمایه گذاری در هر مرحله از طول عمر میدان است. ضمن اینکه زمان و مقدار بازگشت سرمایه نباید به نحوی تنظیم شود که شرکت های پیمانکار نسبت به هزینه های عملیاتی و نرخ افت تولید در سال های پایانی قرارداد که نیازمند اجرای طرح های متعدد نگهداشت توان تولید و افزایش ضریب بازیافت است بی تفاوت باشند.