مقایسه ی اثر بخشی شش هفته تمرین اکسنتریک اکستنسورهای مچ دست با و بدون تیپینگ بر قدرت گرفتن، قدرت اکستنشن مچ دست و انگشت میانه ورزشکاران زن مبتلا به آرنج تنیس‎بازان

زمینه و هدف: تمرینات اکسنتریک و تیپینگ به عنوان دو روش موثر در بهبود علایم عارضه ی آرنج ‎تنیس‎بازان مطرح شده اند. [a1] هدف از این مطالعه، مقایسه ی تاثیر شش هفته برنامه تمرینات اکسنتریک با و بدون تیپینگ بر قدرت گرفتن، اکستنشن مچ دست و انگشت میانه ورزشکاران زن مبتلا به آرنج تنیس‎بازان بود. روش بررسی: 45 زن ورزشکار مبتلا به آرنج تنیس بازان به صورت هدفمند انتخاب شدند. پس از اندازه گیری قدرت گریپ توسط دینامومتر (yagummy)، اکستنشن مچ وانگشت میانه با دینامومتر دستی، [a2] آزمودنی‎ها به گروه‎های 15 نفری تمرین، تمرین با تیپ و کنترل تقسیم شدند. تمرینات اسنتریک [a3] عمدتا توسط فلکس‎بار (flexbar) محصول شرکت ترابند (thera band) انجام شد. آرنج آزمودنی ها با تکنیک الماسی تیپ شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از spss نسخه 21 در سطح معناداری 05/0p< استفاده شد. یافته ها: تفاوت معناداری بین اندازه های پیش آزمون و پس آزمون قدرت گرفتن مشاهده شد (001/0p=). اما بین اندازه های پیش آزمون و پس آزمون متغیرهای قدرت اکستنشن مچ دست (504/0p=) و قدرت اکستنشن انگشت میانی (96/0p=) تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0p>). همچنین نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی حاکی از آن بود که بین دو گروه تمرینات اکسنتریک و تمرین با تیپ تفاوت معناداری به لحاظ آماری وجود ندارد (818/0p=). نتیجه گیری: تمرین اسنتریک و تمرینات ترکیبی اکسنتریک به همراه تیپ احتمالا می توانند به منظور افزایش قدرت گرفتن و به تعبیری دیگر افزایش عملکرد، در برنامه ی توانبخشی بیماران مبتلا به آرنج تنیس بازان تاثیر بسزایی داشته باشند.