افزایش آستانۀ احساس درد و کاهش بیان ژن گیرندۀ مو-اوپیوئیدی درکبد موش صحرایی با مدل انسفالوپاتی کبدی

مقدمه: انسفالوپاتی کبدی یک اختلال مغزی با اختلال عملکردهای شناختی و حرکتی ایجاد شده توسط نارسایی کبد است. هدف از این مطالعه، بررسی تغییرات در آستانه احساس درد و بیان ژن گیرندۀ مو-اوپیوئیدی نوع 1 در کبد موش های صحرایی پس از القای انسفالوپاتی کبدی بود. مواد و روش ها: موش های صحرایی نر (با وزن 280 تا 320 گرم) به طور تصادفی به سه گروه کنترل (بدون عمل جراحی)، شم (با عمل جراحی و بدون بستن مجرای صفراوی مشترک) و گروه با انسداد مجرای صفراوی مشترک، به عنوان یک مدل آزمایشگاهی انسفالوپاتی کبدی، تقسیم شدند. تغییرات در آستانه احساس درد با استفاده از آزمون صفحه داغ، 21 روز پس از انسداد مجرای صفراوی، ارزیابی شد. در روز 21 پس از انسداد مجرای صفراوی، موش های صحرایی وزن شده، کشته شدند و کل بافت کبد آن ها جدا گردید و وزن شد، سپس درصد وزن کبد به کل بدن محاسبه شد. به علاوه نمونه های خون برای بررسی بیوشیمیایی سرم جمع آوری شدند و یک قطعه از کبد هر موش صحرایی برای ارزیابی بیان ژن گیرندۀ مو-اوپیوئیدی نوع 1، جداسازی گردید. یافته ها: نتایج نشان دادند که آستانه احساس درد، درصد وزن کبد به کل بدن و سطوح سرمی بیلی روبین کلی در گروه مدل انسفالوپاتی کبدی در مقایسه با گروه شم به طور معنی داری افزایش یافت (0/001>p). نیتروژن اوره خون نیز در این گروه در مقایسه با گروه شم افزایش یافت (0/01>p). همچنین نتایج نشان دادند که بیان ژن گیرندۀ مو-اوپیوئیدی نوع 1در سطوح mrna در کبد موش های صحرایی با انسداد مجرای صفراوی، به طور معنی داری در مقایسه با گروه شم کاهش یافت (0/001>p). نتیجه گیری: نتایج ما نشان دادند که نارسایی مزمن کبد، بیان ژن گیرندۀ مو-اوپیوئیدی نوع 1 را در کبد تنظیم می کند. به علاوه تغییرات در آستانه احساس درد ممکن است یک کندی پردازش حسی را در انسفالوپاتی کبدی تأیید کند.