بررسی تاثیرعصاره گزنه ومفنامیک اسید درکاهش علائم بیماران مبتلا به منوراژی به کمک مدل سازی توام

مقدمه و هدف: منوراژی، یکی از شایع ترین مشکلات ژنیکولوژیکی زنان در سنین باروری است. با توجه به شیوع این بیماری، در این مطالعه با استفاده از مدل سازی آماری اثر عصاره گزنه بر بهبود منوراژی مورد بررسی قرارمی گیرد. مواد و روش ها: مدل سازی آماری روی اطلاعات 100 بیمار مبتلا به منوراژی انجام شده است. بیماران در دو گروه درمانی 50 نفره شامل گروه مداخله (گزنه و مفنامیک اسید) و گروه کنترل (پلاسبو و مفنامیک اسید) به صورت تصادفی قرارگرفتند. در این بررسی از مدل توأم طولی و تعمیم یافته خطی برای پیش بینی احتمال بهبودی زنانی که در مطالعه شرکت کرده بودند، استفاده شد. مدل سازی توأم با اثر تصادفی مشترک با کنترل متغیرهایی مانند سن، شاخص توده بدنی (bmi) به منظور بررسی تأثیر عصاره گزنه بر بهبود (میانگین خون ریزی کمتر از 100 معادل 80 سی سی ) بیماران مبتلا به منوراژی انجام گرفت. نتایج: براساس نتایج، میانگین تعداد روزهای قاعدگی در ماه سوم (سیکل دوم مصرف دارو) در گروه گزنه 1.44±5.52 و در گروه کنترل 1.82±6.19 است و اختلاف دو گروه از نظر آماری، معنادار است (0.023p=). شانس بهبودی افراد در گروه گزنه 1.5 برابر گروه کنترل است؛ اما تفاوت آماری معناداری از نظر بهبودی در دو گروه وجودندارد (0.347p=). نتیجه گیری: به طور کلی، مدل توأم در مقایسه با مدل های معمول دارای دقتی بیشتر بوده، احتمال بهبودی گروه مداخله نسبت به گروه کنترل بالاتر بوده است و عصاره گزنه در کاهش تعداد روزهای قاعدگی بیماران، تأثیری مثبت داشته است.