بررسی وضعیت خواب و بیداری نوزادان نارس بستری در بخش مراقبت ویژه نوزادان (nicu) و ارتباط آن با متغیر های دموگرافیک

زمینه و هدف: تکامل صحیح وضعیت های نابالغ خواب و بیداری نوزادان نارس نقش مهمی در بلوغ مغز دارد؛ اما اغلب این بعد تکاملی مورد غفلت مراقبان واقع شده و اطلاعات محدودی در زمینه چگونگی آن در نوزادان نارس بستری در بخش nicu وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی وضعیت خواب و بیداری نوزادان نارس بستری در بخش nicu و ارتباط آن با متغیرهای دموگرافیک بود. روش ها: در مطالعه ای توصیفی- تحلیلی، 70 نوزاد بستری در بخش nicu، به طور مستمر بر اساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب شدند. وضعیت خواب و بیداری نوزادان با استفاده از ابزار رفتاری خواب و بیداری آلس، ثبت گردید. روایی ابزار به روش محتوایی و ترجمه و پایایی آن از طریق ضریب پیرسون بررسی شد. آنالیز داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آنالیز رگرسیون انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که نوزادان در وضعیت خواب، بیش ترین میزان خواب سبک 27/3±65/3، کم ترین میزان خواب عمیق 05/1±24/0 و در وضعیت بیداری، بیش ترین میزان بیداری فعال 09/2±90/1 و کم ترین میزان بیداری آرام 68/0±18/0 را داشتند. همچنین نوزادان وضعیت های همراه با استرس96/1±75/7 بیش تری نسبت به وضعیت های بدون استرس 96/1±21/2 داشتند. آنالیز رگرسیون نشان داد که ارتباط معنی داری بین متغیرهای دموگرافیک نوزادان با وضعیت های خواب و بیداری وجود ندارد. نتیجه گیری: در این مطالعه نوزادان نارس اغلب در وضعیت های نامطلوب خواب و بیداری بودند که این امر احتمالاَ آن ها را در خطر اختلالات رشد و تکامل مغز قرار می دهد.