اثر تمرینات مقاومتی بر برخی فاکتورهای قلبی تنفسی در مردان مبتلا به دیابت نوع ۲

زمینه و اهداف: فعالیت بدنی یکی از ارکان درمان دیابت می باشد. به همین منظور مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر تمرینات قدرتی بر برخی شاخص های آنتروپومتریک و فاکتورهای قلبی تنفسی در مردان دیابتی نوع 2 صورت گرفت. مواد و روش ها: در این تحقیق نیمه تجربی از بیماران مراجعه کننده به کلینیک دیابت بیمارستان گلستان اهواز 20 مرد دیابتی نوع 2 با میانگین سنی 4/3±0/46 سال و قند خون ناشتای 5/31±75/148 میلی گرم بر دسی لیتر که شرایط ورود به مطالعه را داشتند، انتخاب و به صورت تصادفی به 2 گروه 10 نفره (تمرینات قدرتی و کنترل) تقسیم شدند. تمرینات ورزشی سه بار در هفته و به مدت هشت هفته انجام شد. در پیش و پس آزمون شاخص های آنتروپومتریک، vo2max، حجم های ریوی (fvc و fev1) اندازه گیری شد. برای تحلیل تغییرات شاخص های اندازه گیری شده از روش آماری t-test و سطح معنی داری 05/0>p استفاده شد. یافته ها: پس از دوره تمرین، کاهش معنی داری در میانگین نسبت دور کمر به دور لگن (021/0=p) و افزایش معنی داری در vo2max (031/0=p) در گروه تمرینات قدرتی مشاهده شد. همچنین تفاوت معنی داری در اختلاف مقادیر ایجاد شده در شاخص های درصدچربی بدن (048/0=p) و نسبت دورکمر به دورلگن (021/0=p) بین دو گروه مشاهده گردید. نتیجه گیری: با توجه به یافته های این مطالعه، به نظر می رسد تمرینات قدرتی می تواند روش مؤثری در بهبود شاخص های آنتروپومتریک و vo2max در بیماران دیابتی نوع 2 باشد.