اثر تجویز مزمن سیانیدین-۳-گلوکوزید بر میزان گلوکز و لیپیدهای سرم در موش های صحرائی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

سابقه و هدف: در طی سالیان اخیر اثر بخشی عصاره های گیاهی برای درمان بیماری دیابت قندی مطرح شده است. هدف بررسی حاضر، تعیین اثر تجویز سیانیدین-3-گلوکوزید بر میزان گلوکز و لیپیدهای سرم در مدل تجربی دیابت قندی القا شده توسط استرپتوزوتوسین در موش صحرائی بود.   مواد و روش ها: برای القاء دیابت از استرپتوزوتوسین به میزان 60 میلی گرم بر کیلوگرم (داخل صفاقی) در موش های صحرائی نر استفاده شد. تزریق سیستمیک سیانیدین-3-گلوکوزید نیز 1 هفته پس از القاء دیابت به میزان 10 میلی گرم بر کیلوگرم به مدت 2 ماه انجام شد. گروه های کنترل نیز درمان های مربوطه را دریافت نمودند. میزان گلوکز و لیپیدهای سرم قبل از ایجاد دیابت و در طی هفته های 4 و 8 پس از آن تعیین گردید.   نتایج: میزان گلوکز سرم در گروه دیابتی شده افزایش معنی داری را در هفته های چهارم و هشتم در مقایسه با هفته قبل از ایجاد دیابت نشان داد (001/0 p< ). درمان با سیانیدین-3-گلوکوزید، به میزان متوسطی گلوکز سرم را در مقایسه با گروه دیابتی تیمار نشده کاهش داد (005/0 p< ). سطوح سرمی تری گلیسیرید و کلسترول توتال در گروه دیابتی شده در هفته هشتم پس از ایجاد دیابت، افرایش معنی داری نشان داد (01/0 p< و 05/0 p< )، ولی تزریق سیانیدین-3-گلوکوزید تاثیری بر آن ها نداشت. از طرف دیگر، میزان کلسترول hdl و ldl سرم در گروه دیابتی تحت تیمار در همین هفته در حد معنی دار و به ترتیب بیش تر و کم تر از گروه دیابتی تیمار نشده بود (05/0 p< ).   نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که تجویز مزمن سیانیدین-3-گلوکوزید در مدل تجربی دیابت قندی دارای اثر آنتی هیپرگلیسمی متوسطی است و همچنین سبب تغییرات مطلوب و سودمند در سطح کلسترول hdl و ldl سرم می شود ولی بر سطح کلسترول توتال و تری گلیسیرید سرم تاثیری ندارد.