مقایسه شاخصهای معرف نابرابری جنسیتی در زنان ایرانی با شاخصهای همتراز در زنان سایر کشورهای جهان و تعیین ارتباط آنها با شاخص امید به زندگی سالم

امید زندگی سالم مفیدترین شاخص منفردی است که میانگین سطح سلامت جمعیت، را نشان می دهد. هدف از این مطالعه بررسی رابطه نابرابری های جنسیتی با امید به زندگی سالم و مقایسه نشانگرهای آن با اطلاعات جهانی با رویکرد عدالت در سلامت است. در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، جامعه ی آماری، زنان ایرانی و ملاک امید به زندگی سالم میزان گزارش شده سازمان جهانی بهداشت در سال 2008 می باشد. در بحث نابرابری جنسیتی مؤلفه های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی ملاک به شمار می روند. در حیطه ی اجتماعی، متغیر نسبت ثبت نام ترکیبی ناخالص زنان در سه پایه و میزان باسوادی بزرگسالان، در حیطه ی اقتصادی، میزان درآمد و در حیطه ی سیاسی، کسب مناصب حکومتی در سطح وزارتی مورد توجه قرار گرفته اند. بررسی وضعیت نشانگرها نشان می دهد که زنان در کشور ایران و نیز سایر کشورهای منطقه نسبت به کشورهای توسعه یافته از امکان مشارکت گسترده در زمینه های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی برخوردار نیستند. در این بین بدترین وضعیت مربوط به مشارکت سیاسی زنان می باشد. همچنین همبستگی معنی داری بین شاخص امید به زندگی سالم و سواد زنان، نسبت ترکیبی ثبت نام زنان در سه پایه تحصیلی و درآمد کسب شده توسط زنان مشاهده شد. در تحلیل رگرسیونی نیز تقریباً 50% از تغییرات امید به زندگی سالم زنان توسط این متغیرها تعیین گردید. با توجه به وضعیت نامساعد مشارکت اقتصادی، اجتماعی و سیاسی زنان در کشور ما لازم است که سیاست گذاری برای نیل به توسعه متناسب با نگاه به ملاحظات جنسیتی و توجه به نیازهای خاص زنان صورت گیرد