مدل سازی توام عوامل مؤثر بر دیسشارژ و رخ داد تشنج در بیماران مبتلا به صرع

سابقه و هدف: صرع یکی از اختلالات عصبی شایع می باشد که ممکن است تمام عمر دوام یابد و مستلزم مراقبت طبی منظم است. لزوم بررسی عوامل مؤثر بر رخ داد تشنج و دیسشارژهای این بیماران با در نظر گرفتن هم بستگی میان آن ها از یک طرف و عدم وجود مطالعه ای مشابه در این زمینه از طرف دیگر، ضرورت انجام این تحقیق را فراهم نمود.   مواد و روش ها: این مطالعه بر روی 97 بیمار مـبتلا به صـرع که در سال های 1386 تا 1389 به مرکـز تحقیقات علوم اعصـاب شـفا مراجعه نمودند، انجام گرفت. تحلیل داده ها با استفاده از مدل توام با اثرات تصادفی مشترک با کمک نرم افزار sas انجام شد.   یافته ها: از میان متغیرهای جنسیت، نوع تشنج، وضعیت جان بازی و مدت زمان ابتلا به بیماری، تنها دو عامل مدت زمان ابتلا به بیماری (020/0 p< ) و وضعیت جان بازی (002/0 p< ) به ترتیب بر روی دیسشارژ و رخ داد تشنج در تحلیل توام معنی دار شدند. کسـانی که جـان بازند تقریبـاً 11 برابر بخت تشنج کردنشان بیش تر از کسانی که جان باز نیستند بود و با افزایش یک سال به سال های ابتلا به بیماری، میانگین لگاریتم دیسشارژها 5/2 درصد افزایش یافت.   نتیجه گیری: با توجه به هم بستگی موجود میان دیسشارژ و رخ داد تشنج در بیماران مبتلا به صرع، استفاده از مدل توام برای تحلیل این داده ها پیشنهاد می شود. نتایج نشان داد که وضعیت جان بازی و مدت زمان ابتلا به بیماری به ترتیب بر روی رخ داد تشنج و دیسشارژ به صورت توام اثر دارند که این عوامل باید در درمان و تشخیص صرع در نظر گرفته شود.