Belgeo, 1-2 | 2012

Informed by object-oriented and relational perspectives on space, this article argues for morecomplex accounts of architectural and urban problématiques. Starting from Isabelle Stengers’distinction between la ville complexe and la ville compliquée, it discusses the 2010 exhibition“Building for Brussels. Architecture and Urban Transformation in Europe” (BOZAR, Centre ofFine Arts Brussels) as a showcase of how architects struggle to adopt a “complex” and“irreductive” approach. This article, as such, uses the discussion of this exhibition as a device toexplore the methodological consequences of a relational approach to the city, namely thesimultaneous need for more complex accounts of objects (e.g. a city, a building) and anappropriate modus operandi for making such accounts. It argues that, instead of choosing forcomplexity, the “Building for Brussels” exhibition has made the choix de la complication, andthis largely because of a strong disciplinary belief in the all-encompassing force of architectureto “solve” the city. Zich baserend op objectgeoriënteerde en relationele perspectieven op de ruimte, verdedigt ditartikel meer complexe lezingen van architecturale en stedelijke problématiques. Dit artikelanalyseert, vertrekkend van Isabelle Stengers’ onderscheid tussen la ville complexe en la villecompliquée, de 2010 tentoonstelling “Building for Brussels. Architecture and UrbanTransformation in Europe” (BOZAR) en beschouwt het als een typisch voorbeeld van hoearchitecten worstelen om een meer complexe en irreductieve houding aan te nemen vis-à-visruimtelijke vraagstukken. Als dusdanig wordt de discussie van deze tentoonstelling aangewendom de methodologische consequenties van een relationele kijk op de stad te onderzoeken :namelijk de nood aan een complexere lezing van objecten (een stad, een gebouw) alsook eengepaste modus operandi voor zulke complexe lezingen. Dit artikel argumenteert dat de “Buildingfor Brussels” tentoonstelling, in plaats van te kiezen voor complexiteit, opteerde voor de choixde la complication, en dat dit grotendeels toe te wijzen is aan een sterk disciplinair geloof in dealomvattende kracht van de architectuur om de stad ‘op te lossen’.