نقش استرس در آمادگی برای درمان وابستگی به مواد مخدر بر مبنای مدل اعتقاد بهداشتی

سابقه و هدف: وابستگی به مواد مخدر از مهم ترین آسیب های اجتماعی است که به عنوان معضل زیستی، روانی و اجتماعی مطرح می گردد. روابط اجتماعی و خانوادگی بر درمان معتادان موثر می باشد. این روابط در صورت ناسالم بودن باعث افزایش استرس های روزانه شده و آمادگی برای درمان وابستگی به مواد را پایین می آورد. این مطالعه با هدف تعیین نقش استرس در آمادگی برای درمان وابستگی به مواد در شهر همدان بر مبنای مدل اعتقاد بهداشتی انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی (توصیفی- تحلیلی) در سال 1392 بر روی 118 نفر از معتادان شهر همدان انجام شد. نمونه گیری به صورت تصادفی ساده بود. پرسش نامه ها به صورت خودگزارش دهی و مصاحبه تکمیل شد. ابزار جمع آوری داده ها پرسش نامه های مدل اعتقاد بهداشتی، آمادگی معتادان برای درمان و استرس روزانه بودند.  یافته ها: بین سازه های شدت درک شده در مورد تاثیر استرس و خودکارآمدی برای درمان وابستگی به مواد با میزان آمادگی معتادان برای درمان رابطه معنی داری یافت شد (001/0>=p-value). با افزایش میزان خودکارآمدی (41/0=r) و شدت درک شده (17/0=r)، میزان آمادگی درمان وابستگی به مواد افزایش می یابد.  نتیجه گیری: پیشنهاد می شود برنامه های آموزشی مناسب برای بررسی تاثیر مدیریت استرس بر میزان آمادگی درمان وابستگی به مواد، با تأکید بر سازه هایی از مدل اعتقاد بهداشتی که بیش ترین تأثیر را دارند تدوین گردد